รูปของ BenQ11#2

มันคือความผิดพลาดด้วยอารมณ์ ที่ขาดสติของผม

จริงอยู่ที่ อณูเลือด ณ ตอนนี้มันไม่แกร่งพอที่จะต่อกรกับผมได้
















แต่ผมก็ลืมคิดไปว่า "ที่นี่" ผมไม่ได้อยู่คนเดียว





















"ทีนี่" เป็นดาวที่มีสิ่งมีชีวิตมากมาย


















"ที่นี่"......."มีคนของผม"





...ผมกำลังทำให้ยัยเบอร์5ต้องเจอกับฝันร้ายที่ไม่อาจลืมเลือน

















จบตอน

Narl Diary Fragment



วันที่ xx เดือนxx ปีxx







หากคิดว่ายัยเบอร์5จะถูกเชื้อของเผ่าเลือดควบคุมนั้น มันคงไม่ใช่ฝันร้ายเท่าใหร่

เพราะผมเคยเล่าเรื่องเผ่าเลือดให้เธอฟังแล้ว แน่นอนว่ามันพอจะมีวิธีป้องกันหรือวิธีถ่วงเวลาเพื่อที่จะแก้ไขได้

ขอย้ำอีกครั้ง นี่คือดอารี่ย้อนหลัง หลายเรื่องราว เป็นเรื่องที่ผม สรุปเป็นเรื่องๆหลังจากที่ผมได้ข้อมูลต่างๆภายหลัง

แน่นอนว่า มันต้องมีคนที่อยู่ในเหตุการณ์นี้อีก แล้วก็เป็นคนที่อยู่บนดาวดวงนี้ก่อนหน้าที่ผมจะมาเหยียบที่นี่ด้วย
















ยังจำได้ใหมเมื่อวานก่อน ตอนที่ผมเจอกับผู้นำประเทศนี้ เจ้านั่นบอกผมว่า เคยมีชายชุดดำที่ดูคล้ายมอริซมาเที่ยวถามอะไรแปลกๆ

นั่นคือสิ่งที่ผมคิดในตอนนั้น ซึ่งมันก็เหมาะเจาะพอดีหากชายชุดดำที่ว่านี้ ออกตามหาเผ่าเลือดที่มาแฝงตัวอยู่บนดาวดวงนี้

ทำไมผมถึงไม่เอะใจเสียแต่เนิ่นๆนะ?















ข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องราวบนดาวดวงนี้ ในช่วงก่อนที่ผมมาก็ได้มาจากหมอนี่นี่แหล่ะ

คิดว่าคงจะรู้กันแล้วล่ะ เพราะผมเองก็เคยไปจัดการเผ่าเลือดกับหมอนี่เมื่อไม่นานมานี้ เพียงแต่หลังจากนั้นมันก็ยังตามส่วนที่เหลืออีก

บอกตามตรงว่า ได้เจอหมอนี่ที่ดาวดวงนี้ และสถานการณ์แบบนี้ ผมรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเท่าใหร่หรอกนะ


"เบลค"

จากข้อมูลที่ได้ภายหลังจากพบเบลคแล้ว ดาวดวงนี้ ถูกเผ่าเลือดแฝงตัวและค่อยๆกลืนกิน จนจะหมดดาวแล้ว

จนเหลือเพียงไม่กี่ประเทศ พวกมันซ่อนตัวอย่างเงียบเพื่อรอเวลาฟื้นฟูตัวเอง จนกระทั่งผมมาที่ดาวดวงนี้ มันจึงหยุดชะลอ

เพื่อเฝ้าดูผม...

มันรู้ดีว่าตัวมันในตอนนี้ไม่สามารถจะต่อกรกับผมหรือเบลคที่มาก่อนหน้านี้ได้มันจึงไม่แสดงอาการจู่โจมใดๆออกมา

จึงทำให้ผมไม่สามารถจับค่าพลังที่กระจัดกระจายได้เลย..

ไม่สิอาจเป็นเพราะมันอยู่ไปทั่วที่ที่ต่างหากผมจึงไม่รู้ว่ามันมีอยู่...
















แต่สังหรณ์ของเบลค มีเยอะกว่าที่คิดมาก หมอนี่จึงแอบดูอยู่ห่างๆจนเริ่มเห็นสิ่งผิดปกติ แต่เมื่อผมมาที่ดาวดวงนี้ ทุกอย่างก็เหมือนจะหยุดชะงัก

แม้กระทั้ง ฐานลับใต้ดินที่เก็บศพของพี่ชายยัยเบอร์5ที่เป็นแหล่งฟื้นฟูใหญ่ของเผ่าเลือด ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวเมื่อผมข้ามประเทศมาฝั่งบ้านเกิดของเธอ

มันทำให้เบลคเชื่อมั่นว่า มันคงรอให้ผมไปจากดาวดวงนี้

แต่ทุกอย่างก็ผิดแผนเมื่อศพของพี่ชายยัยเบอร์5เกิดมีสติเพราะชีวิตใหม่ที่เผ่าเลือดมอบให้เพื่อใช้เป็นร่างกาย

ความทรงจำจากเผ่าเลือดคงไปถึงสติของพี่ชายยัยเบอร์5ผลจึงเป็นแบบนี้

ส่วนอารีสมที่ฆ่าตัวตายนั้น...ชั่วโมงนั้นผมคิดไม่ออกเลยว่ามันบังเอิญหรือถูกกำหนดใว้แล้ว?


ส่วนเหตุผลที่เบลคคอยไล่ตามเผ่าเลือด ก็เพราะคำทำนายของมอริซอีกแล้ว เรื่องนี้ยัยเบอร์5เล่าให้ผมฟังภายหลัง

หลังจากที่เธอได้สติกลับมา














ความหมายของสิ่งที่เบลคบอกกับยัยเบอร์5นี้เธอเองก็ไม่เข้าใจ แต่มันเกิดขึ้นจริงในเมื่อยัยเบอร์5ถูกเผ่าเลือดจู่โจม

เบรคได้ขอให้ผมกับยัยเบอร์5รีบออกไปจากดาวดวงนี้ เพื่อปกป้องยัยเบอร์5

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและเฉียบพลัน

แน่นอนอยู่แล้วว่าผมต้องตอบปฏิเสธ เพราะนี่คือปัญหาของผม แผนที่ผมเองได้วาดใว้ก็ต้องเสียไปเหมือนกัน

หากไม่ได้"ฆ่า"มัน ผมคงนอนไม่หลับแน่ๆ

 ลุ้น

เบลคบอกผมว่ามันจะจัดการกับเผ่าเลือดเอง แค่ให้ผมจัดดการเฉพาะเรื่องของผมก็พอ

จริงอยู่ที่ตอนนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นมันเยอะมาก จนผมไม่รู้ว่าตัวเองจะทำอะไรก่อนดี

ผมจะบอกยัยเบอร์5เรื่องพี่ของเธออย่างไร? ผมจะแก้ไขปัญหาจากนี้ได้อย่างไร?

ผมจะปกป้องยัยเบอร์5ได้อย่างไรต่อไป? มันเยอะมาก...

เยอะมากพอที่จะทำให้ผมวางแผนได้ในเวลา5-10วินาที














เพราะปัญหาที่ใหญ่กว่านี้กำลังตามมา

ผมเข้าใจสิ่งที่เบลคพูดแล้วว่าทำไมผมถึงต้องจัดการเรื่องของผม

ผมมัวแต่ไปคิดเรื่องครอบครัวยัยเบอร์5


จนผมลืมไปว่า มีอีกคนที่ก็สำคัญไม่แพ้กันอยู่ที่นี่ด้วย






















นี่สินะข้อเสียของผมที่เบลคมักจะบอกผมเสมอ

"ไม่เคยหนี" หมายถึง สิ่งที่ผมทำจะไม่คำนึงถึงสิ่งต่างๆที่จะตามมาเลย นอกจากเป้าหมายที่ตัวเองมอง



มันน่าแค้นใจตัวเองนัก

พลังของเซร่า ณ ตอนนี้ ทำให้ผมรู้ว่า พลังของเธอนั้นมีมากจนเหนือการควบคุมเธอจึงไม่เคยปลดปล่อยมัน


ผมจึงไม่เคยเห็นเธอใช้พลังมากแบบนี้มาก่อน แม้ผมจะรู้อยู่แล้วว่าเธอมีพลังแฝงในตัวมากมายมหาศาล


แน่นอนว่าครานี้เธอใช้มันอย่างไม่รู้สึกตัวและไร้การควบคุม












ถึงผมจะมีร่างกายที่Immune magic แต่ก็ไม่ได้รวมถึงคนอื่นๆ...

ไม่สิตอนนี้คงมีเพียงยัยเบอร์5คนเดียวกระมังที่ทนพลังของเซร่าไม่ใหว

ผมรู้ว่าการจะหยุดการความคุมของเผ่าเลือดทำอย่างไร...

แต่วิธีแต่ละอย่างในตอนนี้มันจะทำร้ายเซร่าอย่างรุนแรง

ผมจึงทำได้เพียงเรียกสติเซร่าให้กลับคืนมาเพื่อให้เธอใช้พลังตัวเองต่อสู้กับเผ่าเลือดภายในร่างกายเธอ

แต่ต้องยอมรับว่ามันทำได้ยากหากไม่เคยฝึกวิธีแบบนี้ แต่ตอนนั้นผมคิดอะไรไม่ออกจริงๆ

ผมคิดแต่เพียงว่าจะทำอย่างไรที่ไม่ทำร้ายเซร่า














ผมลำบากใจมากที่จะใช้พลังกระแทกใส่เซร่าซึ่งเป็นวิธีที่เบาที่สุดเพื่อให้ร่างกายของเธอหยุดชะงักชั่วคราว

แต่มันต้องแรงพอที่จะทำให้เลือดในร่างกายของเธอหยุดทำงานด้วย

ไม่อย่างนั้นแม้เธอจะหมดสติร่างกายก็ยังขยับได้อยู่

แต่เหมือนจะมีคนเข้าใจสถานการณ์ตอนนี้ดีเหมือนๆผม

มันเลยจัดการเรื่องนี้แทนผมเพราะว่าจะเสียเวลามากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว

แรงอัดกระแทกพุ่งตรงมาที่จุดๆเดียว

"หัวใจ" ของเซร่า















มันทำให้ร่างกายของเธอชะงักได้แล แต่โอกาสทำอันตรายต่อเซร่ามีสูงมาก

แต่ก็ยังดีที่เป็นเพียงแรงอัดอากาศ แต่ภายในของเซร่าคงบาดเจ็บหนักแน่นอน

ผมหันไปดูต้นทางของคนยิงแรงอัดนี้มา ก็ไม่ใช่ใครที่ใหน


เบลคที่รู้ถึงสถานการณ์ตอนนี้ และเห็นว่าผมไม่กล้าลงมือกับเซร่า....

สายตาที่บ่งบอกถึงว่ากำลังมองสิ่งที่อ่อนแออยู่ มันทำให้ผมรู้สุกไม่พอใจเล็กๆแต่ก็ต้องของคุณมันที่ช่วยหยุดเซร่าแทนผม

แต่ถ้าเซร่าเป็นอะไรผม มันจะโดนผมมิใช่น้อย
















ผมรู้ดีว่าเหตุการณ์หลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเห็นว่าเผ่าเลือดทำอะไรได้บ้าง

และจุดจบ...ของการถูกเผ่าเลือดยึดครองจะเป็นอย่างไร

ถ้าให้พูดชัดๆเลยก็คือ ดาวดวงนี้ถูกเผ่าเลือดกลืนกินหมดแล้ว และก็ไม่สามารถย้อนคืนสิ่งที่เกิดขึ้นได้อีก

ผมแฝงตัวเพื่อรอวันที่จะฟื้นฟูตัวเองกลับมา
















และดังที่บอกไปก่อนหน้านี้ มันจะซ่อนตัวอยู่ใต้ดินและคอยแฝงตัวในสิ่งมีชีวิต

สิ่งที่เบลคทำนั้น ก็คือการลากเอาเผ่าเลือดทั้งหมดออกมา

....นั่นหมายถึงการทำลายดาวดวงนี้
















ผมอยู่ในสถานะที่ไม่สามารถพูดหรืออธิบายอะไรได้เลย เพราะความจริงต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร ผมและเบลคต่างก็รู้ดี


ผมทำได้เพียงปกป้องทั้ง2ไม่ให้ถูกเผ่าเลือดเข้าใกล้ไปมากกว่านี้ และรอให้อันดับ1มารับพวกผมออกไปจากดาวดวงนี้ตามที่เบลคบอก..


แม้จะน่าเจ็บใจ แต่ผมก็ต้องเลือกเส้นทางนี้ก่อน...โดยเฉพาะการรักษาเซร่า


การจะจัดการเผ่าเลือดที่อยู่ในตัวเซร่าผมจำเป็นต้องใช้สมาธิและความปลอดภัยระดับหนึ่ง

เหมือนยัยเบอร์5จะเริ่มตั้งสติได้แล้ว.. คำถามที่ผมไม่อยากจะพูดถึงก็หลุดออกมาจากปากของเธอ

ผมกระอักกระอ่วนที่จะตอบคำถามนี้ แต่ไม่ว่าอย่างไรคำถามนี้ก็ต้องมาอยู่ดีอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ผมไม่รู้ว่าจะตอบยัยเบอร์5อย่างไรดี...













"ตายแล้ว..."

ประโยคสั้นๆห้วนๆโดยไม่บอกถึงเหตุผลที่ตาย ผมรู้สึกกระดากใจที่จะโกหกและโยนความผิดเรื่องนี้ให้เผ่าเลือด

เพราะสาเหตุการตายจริงๆมันคืออะไรผมรู้ดี...

...แต่มันก็พูดอะไรต่อไม่ออกจริงๆ ผมหาใช่คนดีหรอกนะที่จะทำตัวตงฉินพูดความจริงทุกเรื่อง

เรื่องโกหกผมก็พูดบ่อย ความลับหลายอย่างผมก็ทำเป้นไม่รู้เรื่องเพื่อเก้บใว้

และนี่ก็คงจะเป็นอีกเรื่องที่ผมเก็บใว้ไปจนตาย...

จากนี้ก็ปล่อยให้ยัยเบอร์5คิดเองล่ะกัน















ผมไม่กล้าหันไปมองหน้าของยัยเบอร์5 แต่ก็รู้สึกได้ถึงร่างกายที่ร้อนผ่าวของยัยเบอร์5

ผมหวังแค่ว่าเธอจะเข้าใจ...ไม่สิ ทำใจได้ต่างหาก

ผมรู้ว่ามันยากแต่เราไม่อาจเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ความรุนแรงจากการต่อสู้ทำให้ร่างของพี่ยัยเบอร์5หายไป

มันทำให้ผมโล่งใจมากกว่าหากศพยังอยู่แล้วยัยเบอร์5จะรู้ว่าพี่ตัวเองตายอย่างไร

....ความเงียบของเราทั้ง3ที่กำลังลอยขึ้นเหนือดาว จนในที่สุด อันดับ1ก็มาพร้อมกับยานเดินทาง...

ผมจำต้องละทิ้งเป้าหมายที่ผมวาดฝันใว้...ผมน่าจะทำอะไรได้มากกว่านี้

...แต่นี่มันเกินความคาดหมายของผม

บอกตามตรงมันรู้สึกเจ็บในอกยิ่งกว่าโดนฉีกร่างทั้งตัวเสียอีก

ผมไม่รู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ อยู่ในเส้นทางของมอริซหรือเปล่า

...ผมไม่รุ้อะไรเลย...

แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณเบลคที่มาแทนที่ตำแหน่งที่ผมควรอยู่ในตอนนี้

















กลับเข้าเรื่องบนยานก่อน ผมต้องทำการรักษาเซร่า เพราะเชื้อของเผ่าเลือดกำลังฝังตัวเธอ

วิธีรักษา..ไม่สิ วิธีกำจัดเผ่าเลือดต่างหาก ผมจำต้องใช้สมาธิและความระวังปลอดภัยอย่างมากเพราะมันอาจทำให้เซร่าเกิดอันตรายได้

แค่การกระแทกหัวใจก่อนหน้านี้ ก็ทำให้เธอบอบช้ำมากแล้ว

ตอนนี้ต่อหน้าผม ดูพอจะมีตัวเลือกที่น่าใว้วางใจอยู่บ้าง อย่าง"อันดับ1"ของโรงเรียน

ถ้าจำไม่ผิดเซร่าเคยเล่าให้ฟังว่า หมอนี่เคยเข้ามาจีบเซร่าและเอาชนะ อดีตอันดับ1 อย่าง"มารฝัน"

จะเป็นการดีหากผมจะดูหน้าค่าตามันเพื่อเพิ่มความใว้ใจหลังจากนี้

















....อย่างนี้นี่เอง ถ้าเรียงเรียงเหตุผล ที่มันเอาชนะมารฝันได้เพราะมันไม่มีฝัน

กับการที่มันมาอยู่ตรงนี้ได้เพราะเผ่าเลือดที่ไม่สามารถเข้าควบคุมร่างของ"อันดับ1"ได้แล้ว

ก็ไม่น่าแปลกใจหากหมอนี่จะอยู่ในอันดับ1นี้

เพียงแต่ร่างที่ผมเห็นในโรงเรียนอยู่ทุกวันนี้เป็นร่างสำรองที่ลงมาเรียนให้ครบหน่วยกิจ

เมื่อสอบถามอันดับ1พอสังเขป

เหตุผลที่ตัวตนของมันหายไปจากรายชื่อนักเรียน เพราะโครงการลับสุดยอดที่อันดับ1แอบวิจัยร่วมกับไอ้แสบ...

ร่างหุ่นยนต์ คงจะเป็นความลับที่ไอ้แสบผู้โดนคำสาปกำลังวิจัยอยู่สินะ?

ช่างเถอะผมไม่มีเวลามากกว่านี้แล้วคงต้องฝากความหวังในการควบคุมยานของมันแล้ว

การหวังพึ่งพาเป็นสิ่งที่ผมไม่ถนัดเลย เพราะตลอดมาผมมักจะทำอะไรด้วตัวเองเสมอ

แต่ตอนนี้ ผมจำต้องพึ่งพาคนเหล่านี้ เพราะผมไม่สามารถทำทุกอย่างได้ด้วยตัวคนเดียว

มันพูดยากนะ กับความรู้สึกแบบนี้ มันเหมือนคนแทงพนันบอลแล้วนั่งดูเขาแข่งกันโดยที่ไม่เคยคิดใว้ใจอนาคตอะไรเลย



เผ่าเลือดเป็นเผ่าที่น่ารำคาญ มันมีทั้งความฉลาดและความกระหาย ซึ่งขัดแย้งกัน

มันไม่เคยที่จะปล่อยเป้าหมายที่มันกระหายหิวให้หลุดรอด แต่ตัวผมในตอนนี้ไท่สะดวกที่จะออกไปร่วมจัดการเผ่าเลือดกับเบลค


















จนกระทั่งผมได้เห็นถึงพลังของ "อันดับ2" ผมก็พลันนึกถึง วิชาที่ยัยเบอร์5ใช้อยู่ประจำ(พลังดาบพลังจิต) แต่พลังต่างกันเยอะมาก...




















แม้จะไม่เคยเจอหน้ากัน แต่เพียงได้เห็นพลังระดับนี้ก็เพียงพอจะรู้ว่ามันเหนือกว่า เหล่านักเรียนปกติมากนัก...

ที่นี่มีพวกเสือซุ่มอยู่จริงๆสินะ

มิน่าล่ะหมอนี่เลือกที่จะทิ้งยัยเบอร์5ใว้ข้างหลัง...

ผมรู้สึกเสียใจที่ต้องพายัยเบอร์5มาเห็นสิ่งที่ไม่ควรเกี่ยวกับดาวบ้านเกิดของเธอ

ถ้าผมรู้ว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ผมคง....

ไม่รู้สิ ผมคิดอะไรไม่ออกเลย


ผมกล่าวกับยัยเบอร์5ได้เพียงไม่กี่คำว่า"นั่งลงเถอะ"













เมื่อสถานการณ์ทุกอย่างตอนนี้ เริ่มคลี่คลายแล้ว ผมก็ขอสมาธิในการช่วงเซร่า

ผมรู้ว่า อันดับ1 เป็นห่วงเซร่ามาก แต่ผมคงไม่มีสมาธิถ้าต้องให้มันมานั่งดูผม


ผมจึงสอบถามว่ายานลำนี้จะไปที่ใหน? ก็รีบบังคับให้มันไปให้ถึงจุดหมายให้เร็วที่สุดเสีย

ซึ่งอันนี้ผมไม่ต้องเดามากนักก้รู้ว่าคงต้องกลับไปที่โรงเรียนอีกครั้ง ซึ่งอันดับ1ได้ติดต่อกับไอ้แสบเรียบร้อยแล้ว

โดยทางไอ้แสบก็จัดเตรียมห้องรักษารออยู่















ต้องขอบอกก่อนเลยว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเคยทำการช่วยเหลือ เพราะคนที่เป็นเหยื่อของเผ่าเลือดโดยไม่รู้ตัวมีมากนัก

มันทำให้ผมย้ำกับยัยเบอร์5เสมอว่า(รวมถึงคนอื่นๆที่ผมมีโอกาสบอก) ถ้าเจอเผ่าเลือดนี้ห้ามยุ่งกับมันเด็ดขาด

ตามที่เคยบอกไปก่อนหน้านี้ เผ่าเลือดจะเข้าไปแทนที่ เลือดหรือของเหลวเพื่อควบคุมสิ่งที่มันสิงสู่

ดังนั้นการจะช่วยเหลือเซร่าก็ต้องทำการแทรกเข้าไปในร่างของเธอ...

เข้าใจความหมายของมันใช่ใหม?

มันก็คล้ายๆกับตอนที่ผมดูดพลังจากยัยเบอร์5 เมื่อนานมาแล้วนั่นแหล่ะ

แต่กับเซร่าผมจำต้อง ทำมากกว่านั้น ต้องแทรกซึมไปทุกร่องรู

ซึ่งมันต้องใช้สมาธิมากจริงๆ...


มันเป็นทางเดียวที่จะช่วยเซร่าได้ แม้ว่ามันเป็นวิธีที่ผมรู้สึกไม่ดีถ้าทำกับเธอ...

เซร่าเองก็เป็นคนหนึ่งที่ผมเคยวาดฝันใว้ว่าจะดูแลเธออย่างดีที่สุด

ผมไม่เคยพาเธอไปเจออันตราย ไม่เคยใช้พลังอ่านความคิดกับเธอ

แต่คนอย่างผมคงทำเรื่องดีๆไม่ขึ้นเลยสินะ?

















ผมรู้ว่าคนที่เคยถูกผมแทรกแซงร่างกาย จะมีความรู้สึกอย่างไร?

แต่เพื่อรักษาชีวิต ผมคงไม่มีทางเลือกอะไรมากนัก

ผมเจอเผ่าเลือดหลบซ่อนอยู่ในร่างกายของเซร่ามากมาย ทุกครั้งที่เซร่าสะดุ้งเฮือกใหญ่ๆ ก็คือตอนที่ผม"กิน"พวกมัน

เราเชื่อมต่อกันอย่างสมบูรณ์..



















ผมไม่ทันได้ดูเวลาว่าผมใช้เวลาไปเท่าใหร่ แต่เชื่อว่าเกิน2ชั่วโมงแน่ๆ

ผมต้องค้นหาจนแน่ใจว่าเผ่าเลือดไม่หลงเหลืออยู่ในตัวเซร่าอีก

ผมสังเกตจากจังหวะการหายใจ และการเต้นของหัวใจเซร่ารวมไปถึงม่านตาที่บ่งบอกถึงสติที่กลับคืนมา

เมื่อผมวางใจถึงความปลอดภัยของเซร่าแล้ว ก็รีบถอนตัวเองออกจากร่างกายเธอทันที..

แต่มันคงไม่ทันแล้วกระมัง ผลข้างเคียงระหว่างที่ผมแทรกแซงร่างเธอ มันทำให้เธอทำเรื่องน่าอายต่อหน้าผมไปหลายรอบ..




















ผมบอกเซร่า ให้อยู่เฉยๆเพราะร่างกายของเธอตอนนี้เหนื่อยล้ามากแล้ว ถ้าหลับได้ก็หลับไปก่อนเลย เพราะเรายังต้องเดินทางอีกสักพักใหญ่

ส่วนผมก็ได้แต่ครุ่นคิดว่า หลังจากนี้ผมจะทำอย่างไรต่อไป..














เรื่องทั้งหมดเกิดจากมันเป็นความบังเอิญ? หรือว่าเป็นเส้นทางของมอริซ?

แต่กระนั้นมันมันก็มาจากการกระทำของผมเอง ผมคงจะโทษใครไม่ได้นอกจากตัวเอง





















.....หรือผมควรจะทิ้งทุกอย่างแล้วจากไปดี?













จบตอน

แวะมาลง

แวะมาลง

Narl Diary Fragment



วันที่ xx เดือนxx ปีxx





6วันแล้วหลังจากที่ ผมกลับมาที่โรงเรียน มีเรื่องราวหลายอย่างที่ผมต้องทำจนไม่ได้เขียนไดอารี่เลย

เหมือนวันๆหนึ่งมีเพียง2-3ชั่วโมงแล้วก็หมดวันไป

เข้าเรื่องของผมก่อน..หลังจากที่ผมฝาก ยัยเบอร์5กับเซร่า ใว้กับไอ้แสบ

ผมก็ได้พักที่ห้องของพัลซ่าจากคำชักชวนของเธอ ซึ่งดูเธอจะตกใจและดีใจเล็กน้อยที่ผมกลับมา

เธอบอกกับผมว่า ตอนนี้ลูกของเธอ(ควอซ่า)ไปปฏิบัติภารกิจข้างนอก ตอนนี้จึงมีเธอพักอยู่คนเดียว

และดูจะมีเรื่องดีๆที่ เธอกับควอซ่า มีความสัมพันธ์ที่ดีมากๆเลย เธอจึงอยากตอบแทนผมที่ผมมีส่วนทำให้เธอกับลูกสาวได้หันหน้าเข้าหากัน

อย่างน้อยก็เรื่องที่พัก...



















แต่ด้วยความว้าวุ่นและหลายๆเรื่องที่ผมเองก็ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดออกมาได้ มันเหมือนมีความรู้สึกว่าอะไรๆก็ทำให้ผมระแวงไปหมด

ผมบอกกับพัลซ่าในวันแรกที่เจอกัน(เมื่อ6วันก่อน) ว่าอย่าได้ใช้พลังของเธอดูอดีตของผมอีกเลย เธอรู้ถึงอดีตของผมมามากพอแล้ว

และผมเกรงว่า พลังของเธออาจจะทำให้เข้าไปพัวพันกับสิ่งที่มันเกินขอบเขตของวิถีชีวิตเธอ

ก็แลดูเธอจะรับฟังผมนะ แต่ผมก็ไม่อาจรู้ได้ว่าเธอจะทำตามที่ผมบอกหรือเปล่า?

ซึ่งหากวิเคราะห์แล้วเธอเองก็คงจะรู้ดีว่าพลังที่เธอได้มานั้นอันตรายเพียงใด เพราะคนที่รู้ถึงพลังนี้ก็มีเพียงผมกับฮิโซกะเท่านั้น ส่วนมอริซมันตายห่าไปแล้วไม่นับ

















ผมรู้สึกว่าเหมือนผมจะถูกบังคับเส้นทางเดินให้เข้าที่เข้าทาง...มันเหมือนตอนที่ เจอไอ้บ้ามอริซมันโน้มน้าวอยู่ใกล้ๆเลย

การที่ผมต้องกลับมาที่โรงเรียนอีกครั้ง และต้องพักอยู่ที่นี่ค่อนข้างนานเพราะ อาการของทั้ง2คนนั้น...

มันทำให้ผมต้องคิดที่จะลุกมาทำอะไรสักอย่าง


และที่สำคัญยิ่งผมก็ต้องย้ำเรื่องการใช้พลังพลังของพัลซ่าให้ดีอีกรอบ เพราะหลังจากนี้ผมก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นอีก

แน่นอนว่าผมก็จะไม่ใช้พลังอ่านความคิดกับเธอเหมือนกันดังนั้นหากมีอะไรก็ขอให้พูดออกมาจากปากโดยตรงจะดีกว่า

ใกล้เข้ารุ่งสาง ได้เวลานัดกับคนอื่นๆ ผมจึงขอตัวไปประชุมลับกับพรรคพวกก่อน


ผมสัญญากับพัลซ่าว่าจะกลับมาทันข้าวเย็นแล้ว จะ...เอ่อ...อาบน้ำด้วยกันน่ะ...

















สถานที่นัดคุยกัน จริงๆมันควรจะเป็น "Snake nebula" ฐานลับของไอ้แสบ แต่ด้วยมันต้องการให้เป็นสถานที่ลับสุดยอดของมัน

โดยมันไม่อยากให้ใครรู้ถึงตำแหน่งที่ตั้งของฐานลับนี้...แม้แต่คนที่มันชอบก็ด้วย

ก็เลยเลือกที่จะมาคุยกันที่ ห้องกาลเวลาเทียม ที่เพิ่งซ่อมเสร็จ ผมน่ะยังไงก็ได้เพราะสุดท้ายแล้วเรื่องที่จะพูดคุยกันนี้ก็ต้องรู้กันหมดอยู่ดี




















วันนี้หลายเรื่องที่จะคุย ผมก็เลยพ่วงไอ้เจ้าดัมมี่อันดับ1มาด้วย เห็นมันบอกว่าร่างต้นมัน กลับไปที่ฐานลับไอ้แสบเพื่อพัฒนาโปรเจคลับอยู่

เอาเถอะเรื่องที่ผมจะคุยกับมันไม่ใช่เรื่องนี้แต่ใว้ทีหลัง

จะว่าไปแล้วหลายวันที่ผ่านมาผมเองก็ได้มีการพูดคุยกับทั้ง3คนนี้อยู่ เพียงแต่คุยกันทีละคน


พอดีวันนี้ได้นัดเจอกันแบบพร้อมหน้า ใครรู้เรื่องอะไร ระแคะระคายเรื่องอะไรก็จะได้แบ่งปันความคิดกัน

เรื่องราวเกี่ยวกับดาวบ้านเกิดยัยเบอร์5ผมก็ได้เขียนบอกไปใน ไดอารี่คราก่อนแล้ว ก็ได้จากคำอธิบายของเบลคนี่แหล่ะ

แต่พอผมถามถึงเรื่อง คำทำนายหรือคำร้องขออะไรก็แล้วแต่ ที่มอริซเคยบอกใว้

ซึ่งทั้ง3คนนั้นก็ได้รับมาก่อนที่มอริวมันจะตาย แต่บางคนก็ได้มานานแล้ว บางคนก็เพิ่งได้มาก่อนที่มันจะตาย

รวมกับสิ่งมหาสงครามที่มอริซเคยพูดใว้ว่าจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่ปีข้างหน้านี้ จนทำให้เหล่ากลุ่มฮู้ดดำออกมาเคลื่อนไหว

ก็ไม่คิดว่ามันจะเกี่ยวอะไรกันหรอกนะ แต่เราทั้งหมดก็ต่างรู้ว่า ไอ้บ้านั่นมันไม่เคยทำอะไรที่ไร้เหตุผลหรือไม่มีความหมาย



อย่างเรื่องคำทำนายที่มอริซให้ใว้กับเบลค ตอนที่เบลคมันรู้ว่า พบเผ่าเลือด มันก็นึกถึงคำทำนายนั้นทันที แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ

ที่ยัยเบอร์5 ต้องเข้ามาพัวพันกับเผ่าเลือด ว่าแต่มันรู้ได้ยังไงว่า ผู้หญิงของผม หมายถึงยัยเบอร์5 ไม่ใช่เซร่า?

ซึ่งตอนแรกเบลคเองก็เกือบจะหลงเพราะยัยเบอร์5แสดงตัวเป็นผู้ชายมาตลอด แต่มันเคยได้กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงจากตัวยัยนั่นเลยมั่นใจว่าจะเป็นยัยนั่นมากกว่าเซร่า...

















ส่วนไอ้แสบนั้น มันเคยบอกใว้ว่ามันเคยเจอคำทำนายก่อนที่มันจะเข้าไปแหยมกับ "อโลน" ซึ่งผมว่ามันก็คงจะเป็นเช่นนั้น

หรือว่าไอ้โปรเจคลับอะไรของมันนั่นคือการโกงความตาย? มันมองหน้าผมด้วยสายตาที่บอกว่าถ้ารู้อะไรก็ให้เงียบๆใว้..

มันจะเก็บเป็นความลับห่าเหวอะไรขนาดนั้นหว่า?

แต่ไอ้แสบมันก็พูดสวนขึ้นมาว่า มองว่าคำทำนายของมอริซน่าจะหมายถึงว่า มันจะตายเพื่อผู้หญิงซะมากกว่า...เอาเหอะยังไงก็ได้

















และสุดท้าย คือคำทำนายที่ฮิโซกะได้จากมอริซ แต่ดูแล้วมันเหมือนไม่ใช่คำทำนายแต่เป็นคำร้องขอเสียมากกว่า

ซึ่งเธอเองก็เต็มใจกับคำบอกของมอริซอยู่แล้ว แม้มอริซจะไม่ได้บอกเธอก็ตามที...

มิน่าล่ะ ตั้งแต่ผมมาที่โรงเรียนนี้ในครั้งแรกสุด ฮิโซกะถึงแสดงท่าทีอย่างนั้น...

มันคงตรงกับคำทำนายที่มอริซเคยพูดกับเธอใว้สินะ?


จึงเป็นเหตุทำให้ที่ผ่านมาเธอก็ไม่เคยปฏิเสธอะไรผมเลยแม้แต่ครั้งเดียว เหตุและผลทุกอย่างกำลังเชื่อมโยงกันอย่างที่ผมก็อดตะลึงไมได้

อนาคตข้างหน้านั้นมันมีอะไรกันแน่??

เราพุดคุยกันหลายๆเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องของมอริซที่เหมือนจะนินทาคนตายเลย แต่ใครจะสน ผมสนสิ่งที่อยู่ข้างหน้า(อนาคต)มากกว่า


แต่ดูจะไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าใหร่ โดยเฉพาะเรื่องสงครามที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า เพราะมอริซไม่ได้บอกอะไรกับเราเลย

แถมไอ้2พี่น้องก็ดูจะไม่รู้สึกถึงความผิดปรกติใดๆ  ไม่นานนักอาบิสจังก็ขอตัวไปทำหน้าที่ตัวเองก่อน

ปล่อยให้เหล่าหนุ่มกระทาชายคุยกัน...

เราใช้เวลาคุยเรื่องที่เข้มข้นขึ้นสักพักเกี่ยวกับมอริซ

พวกเราต่างรู้ดีว่า สิ่งที่มอริซพูดนั้นแม่นยำยังกะเห็นล่วงหน้า นั่นก็เพราะความสามารถในการวางแผนให้สิ่งที่มันต้องการต่างหาก

ดังนั้น"พูดจริง" กับ "โกหก" หาใช่สาระของ"เส้นทางมอริซ" เพราะมันคือการทำอะไรก็ได้ให้เป็นไปตามที่มันต้องการ

ดังนั้น ดังนั้นคำทำนายที่มอริซบอก2พี่น้อง(และฮิโซกะ) รวมถึงจดหมายสั่งเสีย ที่มันเขียนให้ผม3ข้อ(ยกโรงเรียน ยกลูกสาว(เซร่า) และฝากดูแลเมียมัน(อโลน))

อาจจะไม่มีสาระสำคัญอะไรเลยก็ได้...

แต่ผมชักไม่แน่ใจแล้วว่า มันไม่สำคัญจริงหรือเปล่า? เพราะจากที่วิเคราะห์ดูแล้ว ตั้งแต่ผมมาที่โรงเรียนนี้    4ครั้งที่ผมออกจากโรงเรียนนี้ไปนานๆ มักจะเกิดเรื่องแรงๆ

และ3ใน4ก็ทำให้ผม....ไม่สิ ยัยเบอร์5ต่างหาก ได้รับบาดเจ็บทั้งกายและใจ

จนผมต้องกลับมาอยู่ที่นี่เรื่องราวต่างๆถึงจะสงบลง ยังกับคำสาบยังไงไม่รู้


เมื่อได้เวลาแล้วพวกเราก็แยกย้ายกันไป  แต่ก็ยังมีเรื่องที่ผมอดตั้งคำถามไม่ได้ นั่นคือ "อโลน" ดูเธอจะเป็นปริศนามากมายนัก

แต่สัญชาตญาณผมมันเตือนตัวเองเสมอว่าอย่ายุ่งกับหล่อน แม้แต่ไอ้แสบยังไม่ยุ่งด้วยอีกเลยไม่ว่ากรณีใดๆ

ยังดีที่ไอ้แสบเองมันก็ฉลาดร้ว่าผมคิดอะไรอยู่เพราะเรื่องอโลนไม่ได้มีในหัวข้อสนทนาตั้งแต่ต้นจนจะแยกย้าย

มันแอบกระซิบบอกผมเพื่อเตือนความจำผม และก็มีข่าวดีอีกข่าว













นับว่าเป็นข่าวดีในรอบเกือบสัปดาห์  แต่มันก็บอกถึงอาการข้างเคียงจากการบอบช้ำของหัวใจที่โดนกระแทกอย่างแรง

พูดง่ายๆก็คือหัวใจเธอมีอาการเต้นผิดจังหวะ ทำให้ไม่อาจใช้พลังเวทย์ได้อย่างเต็มที่

เอาเถอะยังไงให้เธอยังมีชีวิตอยู่ก็ยังดีกว่า...

ผมเลยถือโอกาสไปเยี่ยมเซร่าที่โรงพยาบาลเลย

ส่วนไอ้แสบน่ะเหรอ? มันก็กลับไปทำวิจัยลับๆล่อๆอะไรของมันต่อ

ระหว่างทางที่ผมเดินไปหาเซร่าดันเป็นเส้นทางเดียวกับเบลคก่อนจะแยกไปอีกทางเพื่อไปพบอโลน

เลยถือโอกาสเอ่ยปากถามถึงสภาพการณ์ของเธอ  แต่คำตอบที่ได้กลับสร้างความฉงนให้ผมเสียจริง

แต่เอาเท่านี้ดีกว่า ยิ่งไคร่รู้มาก เดี๋ยวจะปวดหัวมากขึ้น
















เกือบลืมไป ผมพาเจ้าอันดับ1มาด้วยนี่หว่า  ก็ขอพูดเสียหน่อย เพราะเห็นว่ามันจีบเซร่าอยู่

ผมก็แค่ถามคำถามนิดๆหน่อยๆเพื่อสกรีนคนที่เข้าหาเด็กของผมเฉยๆไม่ได้มีอะไรหรอก

ผมแวะซื้อกล้วยของโปรดเซร่ามาเยี่ยมด้วย เผื่อเธอจะหิว..

อืม...แต่ดูเธอไม่พร้อมจะเจอผมกระมัง?

นี่ก็เป็นเรื่องที่ผมค่อนข้างกังวลอยู่มากเหมือนกัน...

ผมก็มีคิดๆใว้ล่ะสักวันมันจะเกิดเรื่องอย่างนี้

ผมก็ทำได้เพียงปั้นหน้ายิ้มแย้มพร้อมของฝาก












ดูเหมือนเธอจะไม่รับมุกแฮะ...

เอาเถอะ เธอเองก็อยู่กับผมมานานพอดู ถึงแม้บางช่วงเวลาเธอจะอยู่กับอาบิสจัง(ซึ่งมีประโยชน์กว่า)ก็เถอะ

ผมว่าผมเองก็ควรพูดกับเธอตรงๆเลยจะดีกว่า

ซึ่งแน่นอนผมยังยึดถือเรื่องสัญญา ว่าผมจะดูแลเธอ

แต่เธอก็คงจะเห็นแล้วว่าความจริงที่อยู่นอกโรงเรียนมันเป็นอย่างไร?

วิถีชีวิตที่ผมต้องประสบเจอมันอันตรายเพียงใหน?

ผมไม่สามารถการันตีชีวิตของเธอได้อย่าง100% แต่ผมก็จะปกป้องเธออย่างแน่นอนเหมือนที่ผ่านๆมา

ผมอยากให้เธอคิดไตร่ตรองให้ดีอีกที...

ที่นี่ มีคนที่เธอรู้จัก มีคนที่รักเธอ และมีบุคคลที่เธอใว้ใจได้อย่างอาบิสจัง หรือเจ้า2พี่น้องที่สามารถช่วยเหลือเธอได้

จากใจส่วนตัวผมเธอคงรู้ว่าผมตั้งธงเส้นทางใหนให้เธอ แต่ผมอยากให้เธอ"เลือก"ด้วยตัวเอง ว่าจะตามผมไป หรือ ใช้ชีวิตด้วยตัวเองดีกว่า















ไม่กี่อึดใจ ผมก็ได้ยินเสียงถ้อยคำของเธอ ที่หันหลังให้ผมอยู่

คำพูดของเธอนั้นออกไปในทางตัดพ้อ ด้วยเรื่องของพวกผู้ใหญ่ ที่มักจะมองเธอเป็นเด็กตลอด

เธอสังเกตเห็นผมเผชิญกับปัญหาต่างๆ แต่ไม่มีสักครั้งที่ผมจะเอาปัญหาเหล่านี้มาพูดกับเธอหรือไม่ก็ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เธอบอกกับผมว่า มอริซนั้นแม้จะเป้นคนที่ใจดีกับเธอมาก และดูเหมือนจะเข้าใจเธอไปเสียหมดทุกอย่าง แต่เธอกลับรู้สึกว่ามอริซเหมือนทำหน้าที่"พ่อ"กับเธอ

ครั้นเมื่อมอริสเสียชีวิตไป เธอเองก็ไม่ค่อยจะรู้สึกเศร้าอะไร พอๆกับตอนที่เธอต้องจากพ่อแม่แท้ๆของเธอไป

แต่กับผมแล้วมันต่างออกไป เธอรู้สึกว่าผมเหมือนคนที่จะเข้ามาเติมเต็มชีวิตของเธอมากกว่า การแสดงเป็นผู้ปกครอง(พ่อ)ของเธอ

บางเรื่องก็ไม่ได้ดั่งใจ บางเรื่องก็มีความอบอุ่น บางเรื่องก็ทำให้หัวใจเธอเต้นแรง

แต่สิ่งที่ผมเหมือนกับมอริซก็คือ ผมไม่เคยแสดงความทุกข์ต่อหน้าเธอเลย เธอเคยเห็นอาบิสจังนั่งหน้าเศร้า เคยเห็นร้อบบิ้น(ไอ้แสบ)ร้องไห้ เคยเห็นเบลคร้องอย่างเจ็บปวด

ซึ่งถ้าหากเธอไม่แกล้งหลับในวันที่เธอป่วยเธอก็คงไม่ได้ยินถึงความทุกข์ที่ผมมี..

เธอรับรู้ถึงความโดดเดี่ยวที่ผมเป็น นั่นแหล่ะคือเหตุผลที่เธออยากติดตามผม

คำพูดต่างๆที่ออกมาจากใจของเซร่าทำให้ผมสะท้านจนหน้าชา แต่ก็ดีแล้วที่เราได้คุยกันตรงๆแบบนี้

ผมจึงฝากหน้าที่ไอ้เบอร์1มัน สร้างโอกาส พูดคุยทำคะแนนโน้มน้าวเซร่าดู

ก่อนผมจะไปผมบอกกับเซร่าว่า ผมดีใจที่เธอคิดบวกเรื่องผม แต่ก็อย่างที่เห็น ผมหาใช่ผู้ชายที่ดี

ผมมันก็แค่สิ่งมีชีวิตที่ต้องอยู่คนเดียวบนเส้นทางที่อันตรายเสมอ(โกหก)

อยากให้ตรองให้ดี เธอเองก็โตพอที่จะพึ่งพาตัวเองได้แล้ว















....ถึงผมจะพูดอย่างนั้นกับเซร่า ก็ใช่ว่าผมจะไปจากโรงเรียนตอนนี้

อย่างที่บอกนั่นแหล่ะ ตอนนี้ผมต้องลุกมาทำอะรซักอย่าง เพราะที่ผ่านมาผมดูจะหนีตลอดเพราะไม่อยากอยู่ในเส้นทางของมอริซ

แต่เหมือนว่าทางเลือกของผมที่ผ่านมาดูเปล่าประโยชน์ไปเลย ผมก็เลยลองที่จะหันหน้ามาสู่เส้นทางของมันดู เพราะไม่มีใครรู้ว่าข้างหน้าจะเป็นเช่นไร

ส่วนเรื่องเซร่าผมก็มองว่า ผมอยากให้เธอลุกเดินบนเส้นทางของตัวเองได้เหมือนกัน


และเรื่องสุดท้ายของวันนี้ ก็หนีไม่พ้นคนที่ผมร้สึกแย่ที่สุด นั่นคือยัยเบอร์5 เธอออกจากโรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

โชคดีที่ห้องที่เธอเคยอยู่ยังไม่มีคนมาเช่าต่อ ผมเลยจ่ายค่าห้องให้เธอไปอยู่ก่อน แม้ในห้องจะเป็นห้องเปล่าก็เถอะ(โดยให้อาบิสจังเป็นคนดำเนินดารแทนผม)

ผมไม่ได้คุยหรือเจอหน้ากับยัยเบอร์5ตั้งแต่ กลับมาที่โรงเรียนนี้...เป็นเพราะผมไม่รู้ว่าผมจะพูดอะไรกับเธอดี

และเธอเองก็ดูจะมีสภาพทางจิตใจที่แย่มาก ผมกลัวว่าหากเธอเจอผมแล้ว เธอจะนึกหวนถึงเรื่องแย่ๆก่อนนี้อีกหรือเปล่า?


"วันนี้ก็มานั่งที่เนินนั่นเหมือนเดิมสินะ?"
















เมื่อวานตอนที่เธอออกจากโรงพยาบาลผมเดาว่าเธอน่าจะมาที่เนินนี้ แล้วเธอก็มาจริงๆ เพียงแต่ ผมทำได้เพียงแอบดูท่าทีของเธอ

แต่ดูเธอจะนั่งเฉยๆจนถึงใกล้พลบค่ำก็กลับห้องไป แล้ววันนี้ก็เช่นกัน..

ผมคิดว่าอาจจะยังไม่ถึงเวลาเข้าไปคุยกับเธอกระมัง เพราะก่อนหน้านี้ผมก็มีส่งข้อความทางมือถือไปให้เธอ4ครั้ง แต่เธอก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเลย...

ผมเองก็เหมือนคนบ้าเลยที่เผาเวลาไปเป็นวันเพื่อยืนดูยัยเบอร์5อยู่ห่างๆ

ผมรู้สึกแย่จริงๆ...

"ตะวันตกแล้วสินะ กลับไปหาพัลซ่าดีกว่า.."

ถึงกระนั้น


เมื่อผมกลับไปถึงห้อง กลับพบว่าผมไม่ได้อยู่กัน2คนกับพัลซ่าอีกแล้ว

เพราะควอซ่าเพิ่งกลับมาจากภารกิจ และท่าทางคงจะรู้เรื่องของพวกเราแล้วกระมัง?













แต่ช่างเถอะ ผมเองก็ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้มันจะเป็นเช่นไร

มันอาจจะมีเรื่องแย่ๆ หรือเรื่องดีๆเกิดขึ้นก็ได้

ผมกะใว้ว่าพรุ่งนี้ผมคงจะเข้าไปคุยกับยัยเบอร์5เสียที

แต่คืนนี้ ผมต้องหันมามองพัลซ่า(และควอซ่า)ก่อน เพราะผมก็ได้รับการช่วยเหลือจากเธอหลายอย่าง

จะไปโฟกัสคนอื่นก็คงจะเสียมารยาทกับเธอ
















อันชีวิตนั้นช่างสั้นนัก แต่หลายชีวิตก็ยังไม่วายมีอันต้องสูญสิ้นก่อนอายุขัยที่ควรจะมี

หลายชีวิตต้องดิ้นรนจนตายก็ไม่รอด หลายชีวิตไม่ต้องดิ้นรนก็นอนตายตาหลับ

ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน มันคือสามัญที่เรารับรู้

แต่ถ้าเป็นคนที่สามารถจัดการอนาคตได้อย่างมอริซล่ะ มันมองเห็นอะไรในอนาคตข้างหน้า

นี่ผมต้องเฝ้าดูสิ่งๆนั้น ที่จะต้องเกิดขึ้นด้วยเส้นทางของมันหรือ?















จบวัน

size=18] Narl Diary Fragment[/size]



วันที่ xx เดือนxx ปีxx





วันนี้ผมรู้สึกเหนื่อย แค่รู้สึกนะ

จากเรื่องเมื่อคืนผมไม่นึกเลยว่า 2แม่ลูกนั่นพออยู่ด้วยกันแล้วจะใจกล้ากันขนาดนี้

ผมเผลอหลับไปได้เพราะพวกเธอ ต้องขอบคุณจริงๆ


เอาล่ะกลับมาพูดถึงเรื่องวันนี้ดีกว่า

ในระหว่าที่ผมรู้สึกเหมือนตัวเองได้ผ่อนคลายและล่องลอยอยู่กลางอากาศ

ผมไม่รู้ว่าผมหลับไปตั้งแต่เมื่อใหร่ แต่ผมถูกปลุกโดย "เฮลเกท"ผ้าคลุมที่ผมสวมอยู่นี่แหล่ะ ร้อยวันพันปีมันไม่เคยปฏิสัมพันธ์กับผมเลย

แหงล่ะนั่นเพราะผมควบคุมมันอยู่100%

กับอีกสิ่งหนึ่งที่ปลุกผมนั่นคือ "กลิ่น" ที่ไม่ใช่กลิ่นของ2แม่ลูก ผมจำได้แม่น2แม่ลูกนั่นมีกลิ่นที่เย้ายวนสุดๆ แต่กลิ่นที่อยู่ตรงหน้าผมนี้ต่างออกไป

เป็นกลิ่นที่ผมรู้จักเพราะผมจำได้ในฐานะกลิ่นที่"อันตราย"
















ใช่เลยมันคือกลิ่นของคนที่ผมไม่ควรเจอที่สุด ผมไม่รู้ว่าผมอยู่ที่นี่ได้ยังไง?

ห้องกาลเวลาเทียมที่ อโลนอยู่....



















ผมมั่นใจว่ามันต้องเป็นความสามารถประหลาดของอโลนแน่ๆ เพราะหากเป็นคนอื่นผมคงจะรู้ตัวก่อนแล้ว


แต่นี่กลับไม่...

แม้แต่เฮลเกทยังฝืนดิ้นรน ผมจึงเผลอป้องกันตัวออกห่างจากอโลนทันที

ผมไม่รู้ว่าผมอยู่ตรงใหนของห้อง เพราะตรงนี้ผมไม่เห็นประตูทางออก ผมจึงต้องใช้วิธีพูดคุยกับเธออย่างใจเย็น

และระวังตัวสุดๆ


ผมยิงคำถามหลายๆอย่างไปพลางค่อยๆถอยไปเรื่อยๆ ก็ได้ความบ้างไม่ได้ความบ้างตามประสาคุยกับเธอ

ทั้งเรื่องมอริซ ทั้งเรื่องความสามารถของเธอ(Dark matter,Dark energy) รวมไปถึมหางสงครามในอนาคต และเรื่องอื่นๆ




ก็หาได้คำตอบอะไร ยกเว้นเรื่องเดียว...













เธอไม่อาจรอกับแผนการคำทำนายที่เธอทำตามเส้นทางของมอริซ

เธอไม่รอที่จะให้ผลของแผนการนั้นสำเร็จผล เธอยอมที่จะเป็นภรรยาของมอริซ เธอยอมที่จะถูกริดรอนพลังโดนขังอยู่ที่นี่

เธอยอมที่จะห่างจากผมทั้งที่อยู่ห่างกันเพียงประตูขั้น และเฝ้าดูผมอยู่กับคนอื่นๆ

หลังจากที่เธอเฝ้ามองผม ทำให้เธอคิดว่าผมคงจะมองเธอในทางทีไม่ดีมากขึ้น(ซึ่งเป็นเรื่องจริง)

รวมไปถึง การฉุกคิดเรื่องที่มอริซอาจจะโกหกเธอ ทั้งที่เธอเองก็รู้ว่าผมจะไม่ยุ่งกับคนที่(เคย)มีเจ้าของ

แต่เธอกลับหลวมตัวไปเป็นภรรยาของมอริซเพียงเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ

ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้ว่า สิ่งที่มอริซให้คำทำนายต่อเธอนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่?


....ผมทึ่งกับเนื้อหาด้านนี้จากเธอ แต่ผมก็ยังมองว่าแม้ไม่มีเรื่องนี้ เธอก็ยังอันตรายอยู่ดี

เธอมาอยู่ตรงหน้าผมได้โดยง่ายทั้งๆที่ผมเฝ้ามองดูอยู่ตลอด หรือว่าพลังของเธอคือหยุดเวลา?














แน่นอนว่า ผมไม่เชื่อสิ่งที่เธอพูดทั้งหมด เพราะมันเป็นข้อมูลเดียวที่เธอบอกผม โดยที่ขาดเหตุผลรองรับ

ผมยอมรับว่าผมรู้สึกคุ้นๆหน้า อาจจะเคยเจอกันจริงแต่มันนานมากๆ และอโลนก็ไม่ได้ตอบผมด้วยว่าเคยเจอผมมาก่อนหรือไม่?

แต่ดูจากรูปการณ์นี้แล้ว เธอคงเคยเจอผมมาก่อนแน่นอน...แล้วเหตุใดเธอถึงต้องการตัวผมล่ะ?