รูปของ BenQ11#2

[BenQ11]

เมื่อได้เห็นยัยเบอร์5.....ปลอดภัยมันก็น่าโล่งอกไปเปราะหนึ่ง แถมได้เวลาพักผ่อนแล้วของเธอผมจึงขอตัวออกมาก่อน

เมื่อผมลงมาที่ด้านล่าง ทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าลักชัวลี่หายไป

ใช่..ยังมีเรื่องของลักชัวลี่ ที่ผมยังต้องคุยกับไอ้แสบ


เกี่ยวกับสถานภาพของเธอในอนาคต ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมรู้คำตอบอยู่แล้ว...เพียงแต่มันไม่สวยนัก

ผมจึงอยากได้คำอธิบายหรือวิธีหาทางออกกับเรื่องนี้จากไอ้แสบ



"มีอะไรจะพูดใหม?"

















.....คำตอบของมันช่างปลุกยั่วอารมณ์ผมยิ่งนัก.....


เอาเถอะ ดึกมากแล้ว แถมเซร่ายังนอนแสบตัวอยู่ในห้อง


พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน วันนี้ผมเหนื่อยเหลือเกิน....

















จบวัน

[BenQ11]

Narl Diary Fragment



วันที่ xx เดือนxx ปีxx





เนื่องจากวานก่อนที่ผมได้นัดไอ้แสบมาพูดคุย แต่มีเหตุอันต้องเลื่อนมาในวันถัดไป เพราะเซร่าเกิดล้มป่วยจากการตากแดดทะเล

ผมจึงส่งข้อความเลื่อนนัดไปหาไอ้แสบ แม้มันไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ผมก็อนุมานได้ว่ามันคงเข้าใจ

เพราะมันส่งลักชัวลี่นำยาลดไข้มาให้ผม

ผมจึงถือโอกาสพูดคุยกับเธอแบบเน้นๆ ผมรับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของเธอแม้เธอจะพูดน้อยและปกปิดตัวเองภายใต้หน้ากาก

ผมก็สังเกตเห็นได้ว่าเธอเปลี่ยนไปจริงๆ(อย่างน้อยหูที่ยาวเหมือนเอลฟ์ของเธอก็หายไป)

















ใจความที่คุยกันเมื่อวานนั้นก็ไม่ได้เป็นเรื่องดีๆเลย

ผมเสียใจที่ต้องรับรู้และคงต้องบอกกันตามสภาพว่า ลักชัวลี่เหลืออายุขัยอีกไม่นาน แน่นอนผมมีทางเลือกให้เธอแต่มันก็หาใช่สิ่งที่ผมและลักชัวลี่ต้องการ

ยังจำที่ผมเคยบอกใด้ใหมว่า ร่างของลักชัวลี่ไม่สามารถคงสภาพอยู่ได้นานเพราะเซลตั้งต้นในตัวผมไม่ตอบรับกับเซลอื่นๆที่นำมาผสม

ทำให้เมื่อถึงเวลาที่ขีดสุดของร่างกายจะคงสภาพได้ร่างของลักชัวลี่ก็จะระเบิดเหลือเพียงสมองและหัวใจที่ยังทำงานจากนั้นไอ้แสบก็จะนำส่วนที่เหลือนี้ไปสร้างร่างใหม่ต่อ

ซึ่งมันจะวนเวียนอย่างนี้ไปเรื่อยๆ....


เพียงแต่คราวนี้ไอ้แสบมันไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้อีกแล้ว เพราะการทดลองของมันได้ผลสำเร็จตามที่มันต้องการ แต่นั่นหมายถึงการปล่อยให้ลักชัวลี่ตายไปตามธรรมชาตินั่นเอง

ผมไม่รู้ว่าจะพูดกับลักชัวลี่ยังไง? แต่ดูเหมือนเธอจะรู้ตัวเองดีและบอกผมว่า อย่าได้เสียใจไปเพราะต่างคนก็ต่างเกิดมาเพื่อมีหน้าที่

ที่สำคัญการที่เธอถูกสร้างมานั้นก็เพื่อช่วยเหลือการทดลองของไอ้แสบ และเธอก็เชื่อมั่นว่าอาจารย์(ไอ้แสบ)ของเธอจะต้องนำเอาการทดลองนี้ไปใช้ประโยชน์ได้แน่นอน














ผมสับสนว่าเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยดีที่จะปล่อยให้ลักชัวลี่ไปทั้งอย่างนี้ แต่ถ้าให้สร้างร่างเธอขึ้นมาใหม่อีกเธอก็คงจะต้องทรมานกับวังวนเดิมๆ

...การปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปคงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วสินะ?

....มีบางเรื่องที่ลักชัวลี่ไม่สามารถบอกผมได้ เพราะการทดลองนี้ถูกนำไปประยุกต์ใช้เกี่ยวกับเรื่องในอนาคต

ดังนั้นการให้คนอื่นรู้นั้นเป็นเรื่องที่เสี่ยงต่อไอ้แสบและคนอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง

แต่สิ่งที่ลักชัวลี่พอจะบอกผมนั้น เธอรับประกันได้ว่าอาจารย์ของเธอต้องการที่จะฝืนอนาคตข้างหน้าแน่นอน...

คำพูดเพียงเท่านี้ผมก็พอจะคิดเองได้แล้วว่า ไอ้แสบเองก็คงถูกมอริซบอกอะไรสักอย่างหนึ่ง แล้วมันก็คงพยายามหาทางเอาชนะเส้นทางที่มอริซปูใว้สินะ?

[BenQ11]

ลักชัวลี่เล่าเรื่องไอ้แสบว่า ที่ผ่านมาเธอพอจะเข้าใจว่าระหว่างผมกับอาจารย์ของเธอเคยเผชิญเรื่องอะไรกันมา

การกระทำหลายอย่างที่อาจทำให้ผมเคยโกรธเคืองมัน จนตั้งฉายา"ไอ้แสบ"ให้อาจารย์เธอ

แต่จากที่เธอได้ติดตามอาจารย์ของเธอมา เธอเองก็ได้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของอาจารย์ของเธอเหมือนกัน

จากที่เมื่อก่อนสนแต่การทดลอง และสร้างความยิ่งใหญ่ให้ตัวเอง

มาวันนี้กลายเป็นคนที่ทำอะไรเพื่อคนอื่นจนยอมทำลายสมองส่วนที่ใช้เวทย์สายรักษาทิ้ง

เพื่อที่จะมีอุดมการณ์อันแรงกล้าที่จะใช้วิทยาการในการสร้างพลังในการรักษาในรูปแบบใหม่

ผมเพิ่งรู้เรื่องที่มันใช้พลังเวทย์สายรักษาไม่ได้แล้วก็จากปากลักชัวลี่นี่แหล่ะ มิน่าล่ะมันถึงไม่ใช้พลังด้านนี้ให้ผมเห็นเลยนึกว่ามันเล่นตัวเสียอีก

แต่นั่นก็หาได้ทำให้ผมรู้สึกกับมันดีขึ้น

เมื่อผมมองตาของลักชัวลี่ ที่เหมือนคนปลงชีวิต..สายตาของเธอมันช่างละม้ายคนเก่าๆในอดีตที่ผมเคยเจอมาเสียจริง
















มาวันนี้ ผมและไอ้แสบได้มาเจอกันบนดาวประลอง กันเพียง2คน

จริงๆมันก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีกแล้ว เพราะต่างฝ่ายก็ต่างเข้าใจถึงสถานภาพดี

...มันยากที่จะยอมรับจริงๆ



ไม่นานนัก ฮิโซกะก็พายัยเบอร์5และลักชัวลี่ มาบนดาวประลอง

(หลังจากเรื่องราวของวันนี้จบผมได้ฟังจากยัยเบอร์5ว่าพอดีฮิโซกะมาเยี่ยมเธอ

แล้วลักชัวลี่ก็รีบมาหาฮิโซกะขอความช่วยเหลือเรื่องที่ผมนัดพบกับไอ้แสบบนดาวประลอง ยัยเบอร์5ที่อยู่ในเหตุการณ์จึงขอตามมาด้วย)













ผมรู้ดีว่า สิ่งที่ผมทำอยู่นี้ไม่ได้มีความหมายหรือทำให้อะไรๆมันดีขึ้น

แต่จะให้ผมปล่อยผ่านไปเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น ผมก็รับไม่ได้

ทางเลือกของลักชัวลี่ทำไมจึงไม่มีทางที่ดีกว่านี้?

จะให้คิดว่าใครๆเกิดมาก็ต้องตายเพียงแค่ลักชัวลี่มีอายุขัยสั้นซึ่งเธอก็ควรจะตายไปตามธรรมชาติถ้ามีโอกาส

...ให้ผมคิดแบบนี้จริงๆเหรอ?

[BenQ11]

ลักชัวลี่ เข้ามาขวางทางผมพร้อมเรียกสติอันโกรธาของผมให้กลับมา

เธอบอกผมว่าเห็นแก่ที่ไอ้แสบสร้างเธอขึ้นมาทำให้เธอและผมได้พบกัน

จริงๆแล้วไอ้แสบจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับต่อไปโดยไม่บอกผมก็ได้

แต่เพราะไอ้แสบมันเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ มันถึงใจอ่อนยอมปล่อยให้ผมได้เจอกับเธอ

และเธอเสริมอีกว่า แม้ว่าอายุขัยของเธอจะน้อยก็จริงแต่ร่างนี้คือร่างที่อยู่ได้นานที่สุดแล้ว

ดังนั้นอย่าเพิ่งโมโหไป...เธอยังมีเวลาอีกนานที่จะใช้ชีวิตอยู่...


















แน่นอนผมถามเดี๋ยวนั้นว่า เธออยู่ได้อีกนานเท่าใหร่?

....ผมถามไอ้แสบน่ะ



















ไอ้แสบยังไม่ทันได้ตอบอะไรผม

ลักชัวลี่ก็บอกเองว่าเธอเหลือเวลาอยู่ได้อีกประมาณ1ปี...ไม่สิ..8หรือ9เดือนโดยประมาณ...
















ผมไม่อาจพูดอะไรต่อได้ เมื่อลักชัวลี่บอกแบบนั้น










แม้ผมจะรู้ว่าเธอโกหก.....

[BenQ11]

ร่างกายของเธอมาจนถึงที่สุดแล้ว ถ้าจะโทษก็ต้องโทษตัวผมที่เป็นต้นแบบของร่างกายเธอด้วย

มันยากทำใจยอมรับเสียจริง

ลักชัวลี่คงจะพูดถูกหากตัวตนของเธอยังคงเป็นความลับจนถึงวาระสุดท้ายอย่างไม่มีใครรู้ โดยเฉพาะผม


















ฮิโซกะที่พอเข้าใจสถานการณ์ ด้วยความสุขุมเยือกเย็นของเธอ

เธอคงจะพอประติดประะต่อเองราวได้บ้าง

แต่สิ่งที่เธอเข้ามากลางวงระหว่างผมกับไอ้แสบ ไม่ใช่มาหาคำอธิบายใดๆ แต่เธอบอกเตือนให้ผมสงบใจให้เย็นลงหน่อย

เธอวิเคราะห์ได้ตรงว่าผมกับลักชัวลี่มีความสัมพันธ์ที่พิเศษ แต่ไอ้แสบเองก็เป็นผู้มีพระคุณสำหรับลักชัวลี่ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่กระโดดมาขวางผมหรอก

ใหนๆก็ใหนๆแล้วผมจึงเล่าเรื่องลักชัวลี่ให้ฮิโซกะฟังโดยสังเขป...
















ฮิโซกะออกความเห็นกับเรื่องนี้ว่า เธอรู้ว่าอาจจะแปลกๆหากพูดเรื่องการเวียนว่ายตายเกิดกับผม(ผมเป็นอมตะ)

ทุกสรรพสิ่งไม่มีอะไรยั่งยืนนั่นคือ"กฏ"ของจักรวาล แต่สิ่งที่แตกต่างแยกจำแนกได้ชัดเจนนั้นคือ "คน"(สิ่งมีชีวิต) กับ "สิ่งของ"(ไม่มีชีวิต)

ลักชัวลี่ถูกสร้างมาเพื่อใช้งานทดลองของไอ้แสบ หากจะเรียกว่าเธอคือ"สิ่งของที่มีชีวิต" ก็เรียกได้

แต่ตัวผมต่างหากเลือกที่จะมองเธอเป็น"สิ่งของ"ที่สร้างใหม่ได้ตลอด หรือ"คน" ที่มีอายุขัยเหมือนคนทั่วๆไปแค่มันสั้นไปหน่อยเหมือนสิ่งมีชีวิตอื่นๆที่อาจมีชีวิตเพียง1วันก็สิ้นอายุขัยแต่นั่นคือการยอมรับในกฏของการเป็นสิ่งมีชีวิต



และสุดท้ายนี้ลักชัวลี่เธอได้เลือกที่จะอุทิศตัวเองให้กับการทดลองของไอ้แสบ พร้อมยอมรับอายุขัยของตัวเอง ที่เคยวนเวียนมาหลายต่อหลายรอบแล้ว

มันถึงเวลาที่เธอจะสิ้นสุดวังวนนี้เสียที

เรื่องนี้ผมรู้ดีและเข้าใจอยู่แล้วล่ะ....แต่...ลึกๆแล้วมันยากยอมรับจริงๆ


ฮิโซกะเหล่ตามองไปที่ลักชัวลี่ ทำให้ผมหันไปมองตามจนเห็นลักชัวลี่พูดคุยอะไรบางอย่างกับยัยเบอร์5

[BenQ11]

จริงสิ...ตั้งแต่เธอมีชีวิตมา แม้จะติดตามไอ้แสบไปตามสถานที่ต่างๆตลอด

แต่เธอก็ไม่เคยได้มีเพื่อนเลยสักคน ยัยเบอร์5ก็ถือเป็นเพื่อนคนแรกและอาจจะเป็นคนเดียวของเธอแล้วก็ได้

ผมรู้สึกละอายตัวเองจริงๆ ที่ทำได้แค่มองดู...นี่สินะชะตากรรมที่ผมเป็น...

















ลักชัวลี่คงเห็นผมสงบลงมากจึงเข้ามาพูดคุยกับผม

เธอร้องขอให้ผมอย่าบอกเรื่องของเธอให้ยัยเบอร์5รู้

เพราะเธอโกหกยัยเบอร์5ไปว่าเธอต้องออกเดินทางเพื่อไปรักษาตัวและทำภารกิจตามลำพัง

ด้วยนิสัยของยัยเบอร์5ซึ่งเธอมองว่ามันช่างคล้ายกับผมในหลายเรื่องหากยัยเบอร์5รับรู้เรื่องของเธอ

ยัยเบอร์5คงไม่ยอมและบุ่มบ่ามทำอะไรอีกแน่...แต่เธอก็ดีใจนะที่ได้เธอรู้จักกับยัยเบอร์5...คนที่มีนิสัยแบบนี้...














ผมหันมองลักชัวลี่...ผมคงทำได้แค่ถอนหายใจสินะ?

ผมถามถึงอนาคตของเธอว่าจะใช้เวลาที่เหลืออย่างไร?

ลักชัวลี่เธอเลือกที่จะออกเดินทางไปยังที่ต่างๆ เพราะก่อนหน้านี้เธอเคยถามผมถึงเรื่องเรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร?

ซึ่งเธอเองก็อยากจะออกเดินทางท่องเที่ยวในที่ต่างๆในช่วงเวลาที่เหลือ เธออยากจะเรียนรู้ชีวิตโลกภายนอกแม้จะน้อยนิดก็ยังดี

[kaminari]

ลึกซึ้ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[BenQ11]

บอกตามตรงว่าผมไม่ค่อยเชื่อในสิ่งที่ลักชัวลี่พูด ครั้นจะใช้พลังอ่านความคิดกับเธอตรงนี้ ก็ดูจะไม่เป็นการเคารพการตัดสินใจของเธอ

...ผมอาจทำตาแข็งจนเธอรู้ตัวว่าผมกำลังขุ่นมัว เธอจึงรีบบอกต่อว่า ตัวผมยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่ต้องทำ และยังมีคนอื่นๆรอผมอยู่ข้างหลัง

เธออยากให้ผมหันไปมองพวกเขามากกว่า อย่าได้ใส่ใจเธอมากเลย

ส่วนเรื่องไอ้แสบเธอบอกผมว่าขอให้เข้าใจอาจารย์ของเธอด้วยและย้ำอีกครั้งว่า อาจารย์ของเธอได้เปลี่ยนไปมากมายจริงๆ

ตัวเธอนั้นเกิดมาเพื่อเจตนารมณ์ที่สำคัญของอาจารย์ของเธอจริงๆ หากไม่มีอาจารย์ของเธอ

เธอก็คงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้


....ผมรับปากเรื่องไอ้แสบต่อหน้าลักชัวลี่ว่าผมจะไม่เอาเรื่องมันอีก


















เชื่อเถอะผมเป็นคนรักษาสัญญาแน่นอน...





















...เพื่อไม่ให้ เกิดการเสียเวลาที่เหลืออยู่ ผมจำต้องปล่อยให้ลักชัวลี่เลือกเส้นทางของตัวเองอย่างที่เราทั้ง2ก็ปวดใจ

ผมไม่รู้ว่าลักชัวลี่คิดอะไรอยู่ แต่ถ้าถามผมแล้วตัวผมตอนนี้รู้สึกแย่มากจริงๆที่แก้ไขอะไรไม่ได้



...อันนี้อาจไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงคิดขึ้นได้

นี่เป็นคำพูดเดียวที่จะถ่ายทอด เรื่องราวของเธอมันอาจจะเป็นสิ่งคาใจผม ที่เธอไม่เคยแสดงให้เห็นหรือพูดออกมา

แต่ก็ถือว่าได้พูดบอกเธอล่ะกัน...

[BenQ11]

เอาเถอะ...ผมว่าสมควรแก่เวลาแล้ว ผมฝากฮิโซกะดูแลเรื่องของลักชัวลี่ที่เหลือด้วย


ส่วนยัยเบอร์5เดี๋ยวผมพากลับเอง เพราะผมมีเรื่องที่จะอธิบายกับยัยเบอร์5ในเรื่องของลักชัวลี่ตามที่สัญญากับเธอใว้ว่าจะไม่บอกเรื่องอายุขัยของเธอ


ผมยิ้มกลบเกลื่อนความจริงที่ยากยอมรับ....แต่ทำไงได้ล่ะ?
















......

....

...















......

....

...




"หากมีปัญหาหรือติดขัดอะไรก็โทรมาได้ตลอดนะ"

[BenQ11]

......

....

...




งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา การพบพาถึงเพลาต้องจากกัน



















ลาก่อน...
















จบวัน

[kaminari]

ToT บ็ายย บาย ลักชัวลี่
ปล.โทรศัพท์ต่างดาวนี่โลกเราก้อมีใช้นะ ><

[BenQ11]

Arisrom Story


วันที่xx เดือนxx ปีxx








1เดือนตั้งแต่ที่เราได้รับการต่อเชื่อมแขนเทียม แม้ว่ามันจะยังเชื่อมต่อไม่สมบูรณ์100เปอเซนต์ แต่เราก็รู้สึกได้ว่ามันดีเยี่ยมกว่าที่คิดมากๆ


มันมีความรู้สึกเหมือนตอนเรายังมีแขนปกติอยู่..ไม่สิเราว่าแขนเทียมนี้มันไวกว่าปกติด้วยซ้ำทั้งการขยับ และความรู้สึกที่เราสัมผัส

ตอนที่เราลองหยิกแขนเทียมแล้วรู้สึกเจ็บในตอนแรก เราก็ทึ่งมากแล้ว

แต่อ.ร๊อบบิ้น บอกว่าหากการเชื่อมต่อสมานสมบูรณ์แล้วจะสามารถใช้ความสามารถของแขนเทียมได้มากกว่านี้อีก

ดังนั้นอ.จึงแนะนำให้เราใช้แขนข้างนี้บ่อยๆให้เกิดการเคยชินและให้เส้นประสาทต่างๆยึดติดกันได้ดี














...แต่ เมื่อเกือบ2สัปดาห์ก่อน เกิดเรื่องที่เราไม่เข้าใจมากมาย แม้เราจะถามราฟ(โม่งเขียว)

แต่ตานั่นก็บ่ายเบี่ยงไปมาตลอด คิดว่าเราโง่หรือยังไง? แถมยังเอามือถือเราให้ลักชัวลี่ใช้อีก

เราว่ามันต้องเกิดอะไรบางอย่างขึ้นกับเธอแน่ๆ..

จนวันถัดมาที่เราได้ออกจากโรงพยาบาล และกลับมาที่ห้อง ก็มีของ2อย่างกับพัสดุ1ชิ้นที่ถูกส่งมาในช่วงที่เราไม่อยู่


2ชิ้นแรก เรารู้เลยว่าใครเอามาวางใว้ มีแต่ตานั่นที่ชอบถือวิสาสะเข้ามาในห้องเรา

มือถือใหม่ที่ตานั่นวางใว้ มีเบอร์มือถือของเขากับ ข้อมูลวิธีการใช้ดาบเล่มนี้ เห็นว่าเอาใว้ป้องกันตัวนะ

ยอมรับนะว่าดาบเล่มนี้เราจับถนัดมือและเบากว่าที่เห็นภายนอก แต่เราเองก็มีวิชาดาบพลังจิตอยู่แล้วก็อาจจะไม่ได้ใช้ก็ได้

...ถึงจะพูดอย่างนั้นเราเองก็มักจะหยิบมันมากวัดแกว่งไปมาบ่อยๆ แถมมันเก็บง่ายด้วยผลุบๆโผล่ๆได้เหมือนตานั่นเลย(หมายถึงพลังเปิดมิตินะ)

..นั่นเพราะเรา ฝึกใช้แขนเทียมอยู่หรอกนะไม่ใช่เพราะเห็นแล้วนึกถึงตานั่นหรอกนะ=3=


















ส่วนพัสดุที่ส่งมาถึงเรา เราเองก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นของลักชัวลี่

เพราะในวันนั้นเธอได้บอกเราว่าจะส่งสมุดบันทึกของเธอมาให้เราพร้อมกำชับให้เราอ่านสมุดบันทึกเล่มนั้น

แต่จากที่เราลองอ่านดูแล้ว เหมือนเธอจะบันทึกแต่เรื่องตานั่นเสียเยอะเลย ยังกะบันทึกฮาวทูโม่งเขียวเลย

2คนนี้มีความสัมพันธ์ยังไงกันแน่? ถึงขนาดกลืน...ไอ้นั่น ได้อย่างหน้าตาเฉย(แต่เราเองก็เคยกลืนไปทีนึงเหมือนกัน)

[BenQ11]

หลายวันมานี้ตั้งแต่ลักชัวลี่ออกเดินทางไป เราก็เห็นแต่ ราฟ(โม่งเขียว)นั่งคุยโทรศัพท์ตลอดเวลา แต่เรารู้ว่านั่นคือลักชัวลี่

ทำไมเราถึงรู้น่ะเหรอ? ก็เพราะเสียงเพลงเรียกเข้าของตานั่นเป็นเสียงเพลงที่ถูกเซตใว้หากมือถือของเราโทรหาตานั่นน่ะสิ

มันถูกเขียนระบุใว้ในบันทึกของลักชัวลี่ชัดเจน รวมถึงเหตุผลที่ตานั่นเลือกเพลงนั้นด้วย

...บางทีเราอ่านๆแล้วก็รู้สึกหนาวๆเหมือนกัน ไม่คิดว่าลักชัวลี่จะเก็บรายละเอียดตานั่นมากมายขนาดนี้

แต่เมื่อกี๊ ตานั่นโทรมานัดเราตอนบ่ายแก่ๆไปพบที่เดิม...เนินนั่น นั่นแหละ

แต่ก็ยังพอมีเวลาเราเลยไปก่อนเผื่อจะไปออกกำลังกาย แต่ที่ใหนได้ตานั่นกลับนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

"อยู่กับเซร่าด้วยแฮะ"
















เรามองดูตานั่นที่นั่งคุยโทรศัพท์อย่างมีความสุข(น่าจะกับลักชัวลี่) แถมยังมีเซร่าฝึกวิชาอยู่ด้วย

ดูแล้วไม่มีช่องว่างให้เราเข้าไปแทรกตอนนี้เลย สงสัยเราคงต้องไปเตร่ในเมืองก่อนกระมัง

ในขณะนั้นเราคงเหม่อมองตานั่นจนเผลอไม่รู้ตัวว่ามีคนเข้ามายืนข้างๆเรา

วันนี้รู้สึกว่าเราเจอหลายคนโดยไม่ได้ตั้งใจเยอะแยะแฮะ














รองผู้อำนวยการ...อาบิสเกท เธอมาเยี่ยมเรา2-3ครั้ง ในตอนที่เรายังพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลเลยไม่ค่อยได้คุยอะไรกันนอกจากการถามสารทุกข์สุกดิบ

พอออกมาก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย แล้วเธอมาทำอะไรแถวนี้นะ?

รองผอ.อาบิสเกท ตอบเราแบบสีหน้ายิ้มแย้มว่า มาตรวจตราระเบียบรอบๆนี้ และก็มาหยุดดู"มินอู"...เอ่อ...หมายถึง ราฟ(โม่งเขียว)สินะ

ทำไมตานั่นมีหลายชื่อจริงๆนะ หรือว่านี่เป็นปกติของพวกผู้ชายที่ต้องเปลี่ยนชื่อบ่อยๆเวลาคบผู้หญิงหลายคน??

เรื่องของอาบิสเกท เราเองก็เคยได้ยินตานั่นเล่าถึงบ่อยๆ ว่าเคยเป็น...คนรักกัน ...มีคนรักคนลามกแบบตานั่นด้วยเหรอ?

เพื่อความชัวร์ไม่ใช่ว่าตานั่นขี้โม้ เราเลยเลียบๆเคียงๆถาม ถามรองผอ.เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขา

ซึ่งคำตอบที่ได้นั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร เพราะมันเป็นไปตามที่ราฟ พูดจริงๆ ทั้ง2เคยคบกันมามานานมากแล้ว...

และความรู้สึกของเธอจนปัจจุบันนี้ก็ยังคงเหมือนเดิม..ไม่สิอาจจะมากกว่าแต่ก่อนก็ได้

เรามองดูสีหน้าของรองผอ.ที่พูดถึงความรู้สึกที่มีต่อตานั่นอย่างหน้าตาเฉย

แต่ทำไมดูเหมือนรองผอ.จะมีความในใจอะไรบางอย่าง..มันแสดงออกมาจากสีหน้านั้น

[BenQ11]

ตอนนี้ในใจของรองผอ.คงคิดเรื่องบางอย่าง ที่เป็นสาเหตุทำให้ทั้ง2เลิกกันล่ะมั้ง??

แต่เราว่าทั้ง2คนไม่เห็นจะเหมาะสมกันเลย คนสวยฉลาดอย่างรองผอ.จะไปเป็นคนรักกับตาโม่งหื่นนั่นได้ยังไง?

หรือว่ารองผอ.จะโดนหลอกขืนใจ หรือโดนบังคับให้ทำสัญญาอะไรแน่ๆ

แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น รองผอ.ก็ไม่น่าจะพูดอย่างนี้นะ

ความไคร่รู้ของเราก็ยิ่งมีมากขึ้น เราจึงถามถึงกับรองผอ. ตรงๆเลยว่าทำไมถึงเลิกลากัน? ซึ่งเราก็หวังว่าเราจะได้คำตอบแบบตรงๆจากเธอ















น่าแปลกที่รองผอ.กลับไม่ตอบเราตรงๆในเรื่องนี้

แต่ถ้าจะเราคิดว่าเพราะอะไรแล้ว...

คงจะเป็นเรื่องลามกทั้งหลายแหล่นั่นสินะ??

นึกย้อนทีไรแล้วก็รู้สึกแย่จริงๆ ถึงตอนนี้เราจะชินกับความหื่นของตานั่นแล้วก็ตามที

จนเราเผลอหลุดปากไปว่าไปชอบตานั่นได้ยังไงดูแล้วไม่เห็นจะเหมาะสมกับรองผอ.เลย














รองผอ.อมยิ้มเล็กน้อยแต่ก็ตอบเราในคำถามนี้

เป็นคำตอบที่เราสะดุดกับคำพูดของรองผอ.ว่า ตัวรองผอ.เองต่างหากที่ไม่เหมาะสมกับตานั่น

เธอบอกให้เราได้ฉุกคิดว่า ที่ผ่านมาตัวรองผอ.เองก็เคยพยายามวิ่งตามเพื่อที่จะยืนเคียงข้างให้ทัดเทียมกับเขา

แถมยังเปรียบตัวเรานั้นเหมือนกระจกสะท้อนตัวรองผอ.เองในสมัยที่เธอยังเด็ก ซึ่งในท้ายที่สุดรองผอ.ก็ยังไม่สามารถยืนเคียงข้างเขาได้เลย ซ้ำร้ายยังสร้างปัญหาให้ตานั่นอีก

นั่นสินะ...ที่ผ่านมา เราพยายามที่จะเอาชนะอุปสรรคต่างๆและก็พยายามฝ่าฟันมันมาเรื่อยๆ...แต่...เมื่อเจอกับราฟ(โม่งเขียว)

มันทำให้เธอรู้ว่าเส้นทางของเขานั้นมันไม่ง่ายเลย ทั้งบาดแผลที่ท้องของเราทั้งแขน..และการมองเห็นรวมไปถึงประสาทรับรส

...เป็นประสบการณ์เฉียดตายหลายต่อหลายครั้งหากไม่ได้ราฟ(โม่งเขียว)ช่วงเราคงไม่มีชีวิตอยู่มาถึงวันนี้

ทุกอย่างที่สูญเสียไป มันก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกว่าเราไล่ตามเขาได้ทันเลย มันยิ่งห่างไกลมากขึ้นด้วยซ้ำ

เหมือนเรายิ่งเป็นตัวถ่วงให้ตานั่นเสมอ...

[BenQ11]

....แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลจริงๆที่รองผอ.ต้องเลิกลากับตานั่น

มันเป็นเพราะ ตานั่นอยู่มานานจนชาชินกับความรู้สึกตัวเองกลายเป็นคนไร้หัวใจไปแล้วต่างหาก
























....เราไม่เข้าใจในสิ่งที่รองผอ.บอก

เพราะเราก็ยังเห็นว่าตานั่นทำตัวบ้าๆบอและก็พูดคุยได้อย่างปกติ แลดูไม่เหมือนคนไร้หัวใจอะไรเลย

แถมบางทีก็เทคแคร์เราดีด้วย ถ้าไม่นับเรื่องลามกมือไวนี่ บางทีเราก็อาจจะมองตานั่นให้ดีขึ้นด้วยซ้ำ

รองผอ.เลยขยายความให้เราฟังเพิ่มเติมว่า ทุกอย่างที่ตานั่นทำล้วนเป็นการกระทำตามสิ่งที่อยู่ตรงหน้าตลอด

ตาโม่งนั่นอาจจะไม่เคยรู้ตัวว่าตัวเอง เหมือนหุ่นยนต์ที่ตอบสนองต่อคนอื่นเปรียบเสมือนทำตามหน้าที่โดยที่ไม่ได้คิดถึงตัวเองเลยสักนิด

แต่รองผอ.ที่เคยอยู่กับตานั่นมานานเธอสังเกตถึงรูปแบบชีวิตของตานั่นดี...ดีพอที่จะยอมตัดใจจากเขาได้

จะว่าไปเราก็เคยได้ยินเรื่องที่ตานั่นชอบบ่นบ่อยๆว่ารับมือรองผอ.ยาก

เพราะเป็นคนที่เข้าใจตานั่นดีตลอดยังกับอ่านใจได้เลย คงจะหมายถึงเรื่องนี้หรือเปล่านะ?
















แน่นอนว่าเราถามต่อ เมื่อเขาตอบสนองในสิ่งที่เราต้องการได้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ?

"มันว่างเปล่า" นั่นคือคำตอบสั้นๆจากรองผอ.

เธอยิ้มและตอบกับเราว่า ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นไปเพราะความจริงแล้วมันเป็นเพียงมุมมองของตัวเธอเอง

แต่กับคนอื่นเขาอาจจะเป็นคนที่แสนดี(หรือชั่วร้าย)ก็ตามแต่สิ่งที่ตานั่นแสดงออก

แต่เธอก็เสนอแนะว่า ที่ผ่านมาตานั่นคงมองเราในฐานะนักสู้ หรือไม่ก็นักเรียนชาย เพราะถ้าเขามองเราในฐานะผู้หญิง เขาคงไม่ปล่อยให้เรามีสภาพแบบนี้

...ใช่เราเคยบอกตานั่นว่า ให้เก็บรักษาเรื่องที่เราเป็นผู้หญิงใว้ และปฏิบัตกับเราให้เหมือนนักเรียนชายคนหนึ่ง...ซึ่งเขาก็ทำแบบนั้นจริงๆ

มันทำให้เราคิดได้ว่า ก็จริงแฮะที่ ตานั่นไม่เคยพาเซร่าไปเจอกับอันตราย หรือแม้แต่ผู้ช่วยรองผอ.(พัลซ่า)ตานั่นก็ถึงกับตามไปหาเรื่องกับกลุ่มฮู้ดดำที่ใช้พลังมารฝันกับเธอ

บางทีเราอาจจะเริ่มเข้าใจถึงสิ่งที่รองผอ.พูดถึงแล้วก็ได้(มั้ง?)

...นึกแล้วมันก็จี๊ดๆเล็กๆนะที่ตานั่นไม่เคยถนอมเราเลย...ก็แหงล่ะเราต้องการแบบนี้เองนี่นา

[BenQ11]

....แลดูรองผอ.จะเข้าอะไรผิดหรือเปล่า พูดยังกับว่าเราสนใจตานั่นอยู่เลย เราแค่อยากรู้เรื่องหมอนั่นเยอะๆเพื่อรับมือความลามกของตานั่นต่างหากล่ะ



















พูดถึงเรื่องรับมือตานั่นแล้ว เราจึงถามว่าตานั่นมีจุดอ่อนอะไรใหม?

ถ้าเวลาเจอตานั่น...เข้าหาเราแบบไม่ประสงค์ดี

แต่คำตอบของรองผอ.ดูจะไปคนละทางกับสิ่งที่เราต้องการรู้นะ


















มีบางเรื่องที่รองผอ.แนะนำมาก่อนที่เธอจะขอตัวไปทำงานต่อ เธอบอกให้เราลองใช้ความเป็นผู้หญิงเข้าหาตานั่นดู

เพราะตานั่นจะอ่อนโยนกับผู้หญิงเสมอ...

ไม่ค่อยน่าเชื่อเท่าใหร่เลยแฮะ แต่ช่างเถอะพอดีเซร่ากำลังไปพอดี ถ้าแค่กลับร่างเดิมคงไม่เป็นไรมั้ง?

ว่าแต่ทำไมรองผอ.ถึงมัดผมให้เราด้วยนะ?

(*หมายเหตุ ที่ผ่านมายัยเบอร์5ใช้พลังเวทย์แปลงตัวเองเป็นผู้ชายมาตลอดเวลา แต่พลังนี้จะไม่มีผลกับคนที่รู้ตัวจริงแล้ว

และผู้วาดไม่วาดวาดยัยเบอร์5เป็นผู้ชายเพราะส่วนใหญ่เป็นมุมมองของผ้าคลุมเขียวที่เห็นยัยเบอรื5เป็นผู้หญิงมาตลอด

อนึ่งยัยเบอร์5ไม่เคยรู้เลยว่าพลังนี้จะไม่มีผลต่อคนที่รู้ตัวจริงแล้วไม่นับคนที่รู้ว่ายัยเบอร์5ใช้เวทย์นี้

และคนที่รู้ตัวจริงในตอนนี้ ก็มีผ้าคลุมเขียว อาบิสเกท ร๊อปบิ้น(ไอ้แสบ)ลักชัวลี่ และคนอื่นๆคิดว่าคงจะเดาได้ว่าใครบ้างที่รู้ถึงตัวจริงยัยเบอร์5

บอกใว้ก่อนเผื่อใครลืม*3*)

[kaminari]

อะไร ตู้มมมมม ชักสงสัยยย 555555

[BenQ11]

ถึงอย่างนั้นตัวเราก็มีวิธีในแบบของเราเอง

ประจวบเหมาะพอดีเลยที่เราเองก็อยากลองสมรรถภาพแขนใหม่นี้อยู่พอดี

สำหรับเราแล้ว ตานั่นจะมองเราในฐานะอะไรก็ตาม แต่เราเองก็มีความตั้งใจแน่วแน่ที่จะมีพลังทัดเทียมกับตานั่นให้ได้

บางทีเป้าหมายของเราที่จะไปสู่จุดที่ราฟ(โม่งเขียว)อยู่ อาจจะอยู่เหนืออันดับ1ของโรงเรียนนี้ก็เป็นได้


















เรายอมรับว่าตั้งแต่ฟังเรื่องที่รองผอ.เล่า และลองย้อนนึกถึงเรื่องที่ผ่านมา ก็ทำเอาหวั่นใจและท้อแท้เหมือนกันว่าตัวเราจะมีวันไปถึงจุดนั้นหรือเปล่า?

เราต้องทำอย่างไรถึงจะอยู่เคียงข้างตานั่นอย่างสมศักดิ์ศรีได้?

ถ้าเรายังถ่วงเขาอยู่อย่างนี้แล้วเขาจะทิ้งเราไปหรือเปล่า?






















แล้วถ้าเขามองเราในฐานะผู้หญิงล่ะ?


เขาจะคิดยังไงกับเรา?

[BenQ11]

......เดี๋ยวสิ.......


นี่มันยังไงกัน?? เราแค่มัดผมเองนะ?

เหมือนจะโดนจู่โจมแบบคาดไม่ถึงเล่นจนเอาเราชะงักไปเลย

นี่มันไวยิ่งกว่าที่คิดเลยนะ??

















ตานั่นมาบอกเราแค่นี้ แล้วก็ไป...นี่เขาคิดอะไรของเขากัน??


ตานั่นจะเข้าใจความหมายใหมนี่ ว่าวัฒนธรรมบ้านเกิดเราการที่ฝ่ายชายขอไปที่บ้านเพื่อพบพ่อแม่ฝ่ายหญิง นั่นหมายถึงจะมาสู่ขอเชียวนะ??

แม้แต่คู่หูสมัยที่เรายังอยู่อันดับต่ำกว่า5ยังไม่เคยคิดบอกอยากไปดาวบ้านเกิดเราเลย

ไม่สิ ตานั่นจะไปรู้เรื่องนี้ได้ยังไง??

แต่เดี๋ยวก่อน ตอนนั้นที่เราโดนพลังมารฝันโจมตี ตานั่นใช้พลังเข้าไปอยู่ในความฝันเรานี่นา...หรือว่า??

เขารู้ทุกอย่างของเราแล้ว???

โธ่...รองผอ.ไม่น่าพูดเรื่องก่อนหน้านี้ให้เราฟังเลย มันทำให้เราคิดลึกสับสนจริงๆ

ไม่สิ..ใจเย็นๆ บางทีตานั่นอาจจะรู้จักกับพ่อของเราก็ได้....

"...ร..รู้สึกมึนหัวจังเลย...."




















.....แล้วจากนี้ไปเราจะวางตัวยังไงดี??

















จบวัน

[BenQ11]

แวะมาลง

[BenQ11]

[BenQ11]

Narl Diary Fragment



วันที่ XX เดือนXX ปีXX





[spoiler]


เช้าวันนี้อากาศมืดครึ้ม เหมือนฝนใกล้ตก ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า อยู่ในยานมันยังจะทำฤดูฝนไปอีกทำไม?

ทำให้เช้านี้เหมือนยามเย็นใกล้พลบค่ำแบบวันวาน

ผมไม่ได้นอนเลยตั้งแต่วันที่ลักชัวลี่ออกจากยาน..โรงเรียนแห่งนี้ไป

วันนี้ก็เหมือนกันผมรู้สึกว่าเหมือนเวลามันหยุดนิ่งให้ผมคิดวนเวียนแต่เรื่องเดิมๆ

แต่เอาเถอะใกล้จะได้เวลาที่ผมต้องไปแล้วสินะ



















ผมเริ่มจากเซร่าก่อน เพราะดูจะพูดกันง่ายที่สุด และเธอเองก็อยู่ในการการปกครองของผม

แน่นอนตามที่ผมเคยบอกกับอาบิสจังใว้ ว่าผมให้สิทธิการตัดสินใจกับเซร่าว่าเธอจะเลือกทางใหน

อืม...แต่ก่อนหน้านี้ผมจะเกริ่นคำพูดกับเธอยังไงดี? เพราะเอาจริงๆผมเองก็เป็นกังวลว่าเธอจะไปกับผมใหม?

เซร่าใช้ชีวิตอยู่ที่นี่มานานแถมยังมีเพื่อนและคนที่เธอรู้จักอีกมาก การไปกับผมอาจจะเป็นการเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่

ซึ่งผมเองก็ไม่สามารถรับประกันอะไรได้ว่าอนาคตผมจะพาเธอไปเจอกับอะไร ถ้าพูดแบบนี้กับเซร่าตรงๆเธอคงรู้สึกกลัวแหงๆ

ผมจึงเลือกใช้วิธีถามถึงความรู้สึกของเธอที่มีต่อผมว่าเธอจะใว้ใจผมได้เพียงใด?



















อืม....ผมคงใช้คำถามกำกวมไปหน่อย ลองปรับอีกนิดคิดว่าเธอคงเข้าใจได้มากขึ้น..

[BenQ11]

ช่วงเวลานี้เหมือนจะเดจาวูยังไงไม่รู้ และมักจะเกิดขึ้นบ่อยๆกับยัยนี่

เหมือนคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยมีเหตุการณ์แบบนี้

ยัยเบอร์5 โผล่มากลางวงที่ผมกำลังสนทนากับเซร่าอยู่

อืม...วันนี้เธอดูแปลกๆไปนะ จะบอกว่าดูสมหญิงขึ้นหรือเปล่า?



















...


...


...


...อย่างนี้นี่เอง เธอคลายเวทย์พรางตัวแล้วสินะ มิน่าเซร่าและคนอื่นๆถึงจำเธอไม่ได้

(ส่วนผมก็แค่เห็นว่าเธอติดกิ๊ปบนหัวเพิ่มเท่านั้นแหล่ะ อ้อ ใส่กางเกงขาสั้นด้วย)

แสดงว่าเธอคงจะยอมรับตัวเองได้แล้วกระมัง? ก็ดีจะได้คุยกันง่ายๆ

ผมบอกให้ยัยเบอร์5มานั่งด้วยจะได้คุยเรื่องที่ผมจะไปดาวบ้านเกิดของเธอให้เซร่าฟัง

แต่ดูเซ่ราจะยังไม่เข้าใจแฮะว่ายัยนี่จริงๆเป็นผู้หญิง ทั้งๆที่ก็อธิบายไปแล้วนะ

ไอ้ยัดความเชื่อผิดๆให้เธอกันนี่? อยู่ห้องผมก็เห็นว่าผมเก้บหนังสือประเภทใหน ยังจะคิดว่าผมชอบผู้ชายได้ไงเนี่ย?

ว่าแต่ผมบอกให้ยัยเบอร์5มานั่งใกล้ๆหมายถึงให้ลากเก้าอีกมานั่งไม่ใช่ให้มานั่งตักผมนะเฟ้ย!!























อืม...วันนี้ยัยนี่ดูแปลกไปจริงๆแฮะ แต่ช่างเถอะใว้ไปดาวบ้านเกิดเธอค่อยคุยกันยาวๆก็ได้มั้ง?


เข้าเรื่องกับเซร่า ผมอธิบายถึงความต้องการของผม ที่จะไปเยือนดาวบ้านเกิดของยัยเบอร์5

และเลือกที่จะออกไปท่องเที่ยวยังดินแดนอื่นๆต่อๆไป ซึ่งว่ากันตามตรง ผมอาจจะไม่กลับมาที่นี่อีกแล้ว

เหตุผลน่ะหรือ? นั่นเพราะผมรู้แล้วว่าตัวเองมีหน้าที่อะไร(ผู้เฝ้าดู)และก็ควรจะทำหน้าที่นั้นๆต่อไปน่ะสิ

ผมละทิ้งหน้าที่นี้มานานพอแล้ว ก็ควรได้เวลาที่จะกลับไปทำหน้าที่แบบเดิม

แต่ติดตรงที่ ผมยังมีคนที่ผมให้สัญญาว่าจะดูแลพวกเธออยู่ซึ่ง1ในนั้นก็คือเธอ "เซร่า"

แน่นอนว่าผมไม่ได้บังคับให้เธอไปกับผมในฐานะผู้ปกครอง แต่ในฐานะ"ผู้หญิง"หรือ"คน" คนหนึ่งที่จะต้องมีชีวิตทางเดินของตัวเอง

ซึ่งหากเธออยากไปกับผม ผมก็จะดูแลเธอเหมือนปกตินั่นแหล่ะ แต่ถ้าเธอคิดว่าที่นี่ดูเหมาะกับตัวเธอและอนาคตของเธอมากกว่า ก็เป็นทางเลือกหนึ่งของเธอ

เรื่องนี้อาจจะทำให้เซร่าต้องคิดหนัก แต่จากที่อยู่ด้วยกันมา ผมเชื่อว่าเซร่าเป็นคนที่ตัดสินใจอะไรได้แน่วแน่อยู่แล้ว แม้ไม่มีผมอยู่ก็ตามที

[kaminari]

รออ่านต่อๆ ><

[BenQ11]

ผมให้เวลาเซร่าได้ไตร่ตรองด้วยตัวเองสักพัก จนกว่าจะถึงสิ้นเดือนนี้ นี่แหล่ะ

ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจอย่างไร ผมก็ก็ยอมรับได้

ไม่รู้สิ...สำหรับเซร่าอาจจะเป็นคนที่พิเศษหน่อยที่ผมคิดว่าไปกับผมก็ดีแต่ถ้าไม่ไปก็ไม่เป็นไร50-50


ส่วนยัยเบอร์ 5 นี่ วันนี้มันยังไงกัน? เหมือนเธอมีอะไรจะบอกผม

ดังนั้น ก็เลยถือโอกาสถามระหว่างทางที่ผมจะไปหาพัลซ่า

ซึ่งเธอก็ได้บอกเรื่องที่ผมพอจะเดาได้แล้วว่าสาเหตุที่เธอแปลกๆไปในวันนี้

เธอบอกผมว่า เมื่อวาน ไอ้แสบมาหาเธอพร้อมเอามือถือของเธอที่ผมให้ลักชัวลี่ไปมาคืนด้วย

แน่นอนเธอถามถึงลักชัวลี่ แต่ไอ้แสบไม่ได้ตอบอะไร

เธอจึงมีสังหรณ์ไม่ดี เกี่ยวกับเรื่องนี้...

อืม...ไอ้แสบอีกแล้วเหรอ?










เหมือนเธอยังมีอย่างอื่นอีกที่เธอเก็บเอาใว้ยังไม่ได้บอกผม แต่ใว้ทีหลังล่ะกัน

แถมยัยเบอร์5 ก็ขอแยกตัวไปเตรียมข้าวของเพื่อเดินทางกลับดาวบ้านเกิดพอดี

แล้วยังต้องโทรกลับบ้านก่อนเพราะเธอเองก็ไม่ได้ติดต่อไปเป็นปีๆเลยตั้งแต่เข้ามาเรียนที่นี่


เมื่อผมได้เจอกับพัลซ่า ซึ่งเป็นคนที่ผมหนักใจที่จะบอกเธอที่สุดจริงๆ

สำหรับพัลซ่าแน่นอนผมให้สัญญากับเธอแล้วว่าจะดูแลเธอ แต่ตอนนี้เป้าหมายผมเปลี่ยนไป...

ผมยินดีที่จะดูแลพวกเธอ แต่ไม่ควรจะเป็นนอกโรงเรียนนี้ เพราะผมไม่แน่ใจในความปลอดภัยสำหรับคนที่ไร้พลังแบบเธอ















...นับวัน พัลซ่ายิ่งจะเหมือนอาบิสจัง ผมยังไม่ทันจะได้พูดอะไรเลย เธอก็ให้ผมใช้พลังอ่านความคิดกับเธอ

ผมรู้ว่าเธอเป็นคนพูดไม่เก่ง แต่ครั้นจะให้ผมอ่านความคิดเธอง่ายๆ ก็ไม่น่าจะดีเท่าใหร่ เพราะความคิดของเธอมันส่งผ่านมาถึงผมโดยไม่มีการเสแสร้งปิดบัง

ผมรับรู้ถึงความต้องการของเธอ เนื่องด้วยเธอเองก็เข้าใจถึงเส้นทางข้างหน้าของผม เธอไม่ต้องการเป็นตัวถ่วงจากความเป็นมนุษย์ธรรมดาไร้พลัง

แต่เธอก็ได้บอกผมผ่านความคิดว่า ถึงอย่างนั้น การที่เธอได้เห็นอดีตที่ผ่านมาของผม

มันก็ทำให้เธอคิดที่จะลุกขึ้นสู้จากเรื่องเลวร้ายในอดีต สักวันเธอจะก้าวข้ามความกลัวที่ฝังใจ และแก้ไขปัญหาคำสาบของเธอด้วยตัวเองให้ได้

ส่วนควอซ่าลูกสาวของเธอนั้น เธออยากให้ผม ไปพูดคุยกับเธอหากต้องการจะพาไปด้วยก็ได้เพราะ ทุกวันที่เธอเฝ้าดูลุกสาวของเธอออกมาจากห้องกาลเวลาเทียม

ลูกสาวของเธอได้เติบโตขึ้นมาก และเชื่อว่าหากไปกับผม อาจจะทำให้เธอได้มองโลกได้กว้างขึ้นกว่าเดิม..