ลองแต่งนิยายดูครับช่วยอ่าน+วิจารณ์ด้วยครับ

น/13.5 กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ผู้ใหญ่ควรแนะนำ ผู้อ่านที่อายุไม่ถึง 13 ปีครึ่งไม่ควรอ่านตามลำพังนะครับ(ครเรียกเพื่อนมาอ่านด้วยกัน หุหุหุ) ผมลองแต่งนิยายดูน่ะครับ อยากให้ช่วยอ่านและวิจารณ์หน่อยครับ(อาจจะยาวไปนิดนะ) ผมเอาแค่ปฐมบทมาลงน่ะครับ ถ้าว่างจะเอาตอนต่อมาลงด้วยนะครับ
เรื่องนี้ผมแต่งเองครับ หาได้ไปลอกใครมาไม่



.....เคยมีท่านผู้หนึ่งกล่าวไว้ว่า “ในปี 1999 เดือน 7 ราชาแห่งความหายนะจะร่วงหล่นลงมาจากฟากฟ้า” ซึ่งเป็นที่เล่าลือกันมากในอดีต แต่ตอนนี้กลับเป็นที่ถกเถียงกันว่าเป็นคำพยากรณ์ที่ไร้สาระสิ้นดี จะมีก็แต่กลุ่มบุคคลกลุ่มหนึ่งที่เชื่อว่า“มันยังมาไม่ถึงต่างหากล่ะ” แล้วถ้ามันมาแล้ว แต่...ถูกเก็บซ่อนไว้ล่ะ? เรามาฟังกันดีกว่า.......ถึงเรื่องราวที่ถูกรังสรรค์ขึ้นมาจากคำพยากรณ์นี้..........

ณ เมืองหลวงประเทศไทย ปี 2008(กรุงเต้บฯนั่นเอง)

“ฮ้าว.....ง่วงจังเลยอ่ะ เมื่อคืน.....หนักไปหน่อย สนุกเป็นบ้าเลย”
เสียงของเด็กผู้ชายวัย 13 ปีเศษที่เพิ่งตื่นนอนหลังจากที่เมื่อคืน “เล่นเกมส์อย่างหนัก” (รู้นะตอนแรกคิด’ ไรน่ะ)
“ชะเฮ้ย......!!! ใครวะเนี่ย”
“อะ.......อืม~........อา~.........!?!”
“ค่ะ...ค่ะ..ใครน่ะ...แล้วทำไมมานอนอยู่ที่เตียงชั้นได้? กะ...ก็เมื่อคืนชั้นนอนคนเดียวนี่นา.....”
“อะ...อ้าว...!!นี่ชั้นมาโผล่ที่ไหนล่ะเนี่ย ว้าย...!ใครมาทำชั้นเป็นสภาพแบบนี้อ่า....ฮือๆ.......”
เสียงเด็กผู้หญิงอายุราว 12-13 ปีที่เพิ่งตื่นนอนและอยู่ในชุดวันเกิดบนเตียง (หุหุหุ)
“ทำอะไรอยู่น่ะ“รูค” เอะอะเสียงดังจริงๆเลย ลงมาอาบน้ำกินข้าวได้แล้ว”
“อุ๊ยว้ายตายหอง.......ซวยล่ะสิ......! ขืนแม่มาเห็นเธอในสภาพนี้ชั้นได้ถูกหาว่า......กับเธอเมื่อคืนเป็นแน่แท้ งั้น......เธอรออยู่นี่แป๊บนะ เดี๋ยวชั้นมา”
“แล้วจะปล่อยให้ชั้นอยู่ในสภาพน่าอายแบบนี้น่ะหรอ.... ใจร้าย....แง~~~~
“แว้ก.......!! อย่าเพิ่งร้องสิ เดี๋ยวแม่ได้ยิน เอ้อ.....เอาผ้าห่มนั่นไปใช้ก่อนละกันนะ”
“เสียงใครน่ะ รูค คุยกับใครอยู่ ถ้าไม่ลงมาแม่จะขึ้นไปนะ”
“อะจะบ่ะเฮ้ย.....!! ต๊ายแหน่...... เอางี้นะเธอไปแอบใน... เฮ้ย.....!!! หายไปแล้วอ่ะ
ขนาดบอกให้รออยู่นี่แป๊บ ทำไมไม่ฟังกันเลยนะ” (ก็แป๊บจริงๆนะนั่น)
“ชั้นอยู่นี่.......”
“หือ......? เสียงของเด็กคนนั้น...... เธออยู่ไหนน่ะ?”
“ก้ออยู่นี่ไง......!?!” เธอเรียกซ้ำ
“ไม่เห็นว้อย......ออกมาเต๊อะ” พริบตานั้นสายตาเขาก็หันไปเห็นภาพของเธอที่ลอยสูงอยู่เหนือเตียง
“เฮือก........” เขาตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อลองนึกทบทวนเหตุการณ์ที่ผ่านมาในชีวิตแล้ว เขาเพิ่งเคยเจอเหตุการณ์อย่างนี้เป็นครั้งแรก.... แต่สิ่งที่เขาอึ้งมากกว่านั้นก็คือ.....? “ฉู~ดดดดดด.......” (ละ....เลือดกำเดา....มัน....)
“เอ่อ.....เธอเอาผ้าห่มออกทำไมอ่ะ....? เห็งหมกเลย”
“อ๊า......ลามก ดูอะไรของเธอน่ะ ฮื~ออออ.......ถูกเห็นซะหมดไส้หมดพุงเลยอ่า...."
นี่เป็นประสบการณ์ครั้งแรกของเด็กชายอายุ 13 เศษ แต่ดันเห็นของเด็ดซะเกินวุฒิ.......(อิจฉาว้อย.....!)
“เอาเถอะเรื่องนั้นช่างมันก่อน ไว้ค่อยคุย แต่ตอนนี้เธอรีบไปซ่อนเร็ว เดี๋ยวหม่อมแม่เห็นเข้าเค้าจะซวยมิใช่น้อย!” (อันนี้ท่านผู้อ่านต้องจินตนการณ์ภาพเอาเองนะครับ) ทันใดนั้นเอง....(นิยมใช้บ่อยนะ...คำนี้)
ประตูห้องก็ถูกเปิดออก แม่ของเค้ามาแล้ว...........!!!! (หวัดดีครับคุณแม่)
“อ้าว......อยู่คนเดียวหรอกเหรอ? สงสัยแม่คิดไปเอง จิ๊....พลาดรึเนี่ย”
“กะ......ก้อ...ไม่มีอะไรนี่ครับ แฮะๆ.....” ชะเอ้ย.....เป็นไปได้อย่างไร? (คนเขียนยังงง?)
“เอ้า......รีบไปอาบน้ำกินข้าวซะ” แล้วแม่ก็ออกจากห้องไป.....
“เฮ้อ~..... รอดตัวไป”
“รอดตัวอะไรเหรอจ๊ะ?” แม่แง้มประตูดู....
“มะ....ไม่มีอะไรคร้า~บ......” รูครีบแก้ตัว (ถ้าเป็นผมก็คงทำไม่ต่างกัน)
“ฮึ......ท่าทางแปลกๆนะ ปิดอะไรแม่ไว้รึเปล่า..... แต่เอาเถ๊อะ อย่าให้รู้ก็แล้วกันว่าเป็นเรื่องผู้หญิงน่ะ ไปล่ะรีบลงมานะเฟ้ย.....” และเพียงแค่การมองตาแม่ก็สามารถมองลูกออกจนทะลุปรุโปร่ง
(กึ๋~ย อันนี้แม่ผมก็เป็นครับ....น่ากลัวเป็นบ้าเลย......)
“ใครน่ะ?”
“ก็แม่น่ะสิ...... เฮ้ย...! ไหงเธอไปอยู่ในชั้นหนังสือได้อ่ะ...... ตัวเล็กจัง.....จริงสิเมื่อตะกี๊นี้
แม่ชั้นก็ไม่เห็นเธอนี่นา ทำได้ไงอ่ะ” (อะโห.....ลีลาการเขียน(มั่ว)พลิ้วไหวดั่งปลาไหลใส่สเก็ตเลยนะแก...)
“ถามโง่ๆ...แต่ก็ฉลาด(เอ๊ะมันยังไง?) นี่เป็นเพียงความสามารถส่วนหนึ่งของเผ่าชั้นเท่านั้นแหละย่ะ”
“งั้น....เผ่าพันธุ์ของเธอคืออะไรเหรอ? แล้วอยู่ที่ไหน? มาที่นี่ทำไม? ต้องการอะไรกันแน่?
ที่สำคัญ อายุเท่าไหร่? มีแฟนแล้วยัง? (เฮ่ยๆ....นอกเรื่องละ)”
“ถามทีเดียวเยอะแบบนี้ใครจะไปจำได้ยะ”
“งั้นเอาเป็นว่า...... เธอมาที่นี่ทำไมเหรอ?”
“ฮึ.....ก็มาจับตาดูมนุษย์บนดาวดวงนี้น่ะสิ”
“แล้วดูยังไงหรอ”
“ถามอีกละ ยุ่งจริงเชียว ก็ถ้าดาวดวงนี้มันโสมมและเต็มไปด้วยความชั่วแล้วล่ะก็......
ชั้นจะมาเพื่อทำลายมันซะ!!! พูดง่ายๆก็คือ ชั้นถูกส่งมาให้ติดตามมนุษย์ที่ถูกเลือก เพื่อดูพฤติกรรมของมนุษย์บนดาวดวงนี้ไงล่ะ” เด็กผู้หญิงตอบเสียงกร้าว
"ง่ะ...งั้น...ถ้ามันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอบอกมาเมื่อตะกี๊นี้ล่ะ?"
"เฮอะ... ก็คงจะรอดอยู่หรอกนะ แต่มันก็ขึ้นอยู่กับเธอล่ะ"


อาวล่ะครับเรื่องราวชักจะไปกันใหญ่แล้ว...! กับเด็กสาวที่ประกาศตนว่าจะเป็นผู้ทำลายโลก ภาระอันหนักซะยิ่งกว่าขี้มดจึงมาตกอยู่ที่ รูค เด็กผู้ชายธรรมดาๆ เรื่องราวจะดำเนินต่อไปอย่างไรกันแน่.......!!!!
(ถึงตอนนี้ผมคิดว่าเรื่องราวชักไม่เกี่ยวข้องกับชื่อเรื่องซะแล้วสิ แต่ในตอนเข้าเนื้อหาหลักนั้นเกี่ยวแน่ครับ)


ปล.ได้โปรดอย่าลบกระทู้นี้เลยนะครับท่าน Kore

=w= การแบ่งวรรคยังไม่ค่อยลงตัวอ่ะค่ะแล้วก็ใช้ไข่ปลามาก(เกิน)ไปค่ะ
ส่วนการแบ่งวรรคนี่ลองไปศึกษาในนี้ดูค่ะ
กระทู้ FF(Fiction Fighting)
http://pkcf.gigamag.net/index.php?board=9.0

มีหลายๆคนหลายแบบอ่านง่ายแล้วก็ใช้อักษรได้ดีพอสมควรเลยค่ะ

ผม16เเล้ว แต่ก้อเรียกเพื่อนมาเหมือนกัน
("ตาลายว่ะ ช่วยอ่านที")


ปล.ลายมือสวยมากครับ

(ถึงจะกวน แต่เค้านั่งอ่านจนจบนะ)

มันก็จริงนะครับที่ว่าจุดไข่ปลามันโคตรเยอะเลย แล้วก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ

=v= บทสนทนาทำได้เป็นธรรมชาติแล้วล่ะค่ะ (ถือเป็นเรื่องดีมากและหายาก เพราะคนแต่งนิยายส่วนใหญ่มักทำบทสนทนาแข็ง)
แต่อาจต้องเพิ่มบทบรรยายนิดนึง
แบบว่า อ่านจนจบแล้ว ยังไม่รู้เลยค่ะว่าพระเอกหน้าตาเป็นยังไง นางเอกหน้าตาเป็นยังไง

ตัวอย่าง...(คินะไม่เก่งนัก แต่คิดว่าถ้ามีตัวอย่างคงเข้าใจง่ายขึ้น)

“ฮ้าว -- " เด็กชายวัย 13 ปีคนหนึ่งหาวหวอดขึ้นพร้อมกับบิดขี้เกียจเล็กน้อย ผมสีดำของเขายุ่งเหยิงจากการนอนดิ้น ดวงตาสีนิลคู่นั้นก็ทำท่าราวกับว่าจะปิดลงได้ทุกเมื่อ

แม้จะดูอ่อนเพลีย แต่เจ้าตัวก็ยังไม่วายบ่นงึมงำ "ให้ตายสิ ง่วงชะมัด สงสัยเมื่อคืนหนักไปหน่อย ...แต่ก็นะ -- สนุกดีเหมือนกัน” รูคยิ้มบางที่ริมฝีปากเล็กน้อยเมื่อนึกถึงเกมโปรด ที่เพิ่งเล่นเสร็จไปไม่กี่ชั่วโมงก่อนพระอาทิตย์ขึ้น เขาเลิกผ้าห่มสีขาวปลอด และขยับตัวจะลุกขึ้นยืน ทว่าก่อนที่จะได้ทำเช่นนั้น เขากลับหันไปเจอกับ

ประมาณนี้ล่ะมั้งคะ

หมายเหตุ เนื่องจากไม่รู้ว่าพระเอกหน้าตาเป็นยังไงคินะเลยสมมุติมั่วน่อ

อ๋อ....เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลไปคร้า~บ เพราะจะมีบอกในตอนหลัง อีกอย่างผมอยากให้จินตนาการณ์เอาเองน่ะครับ ไม่อยากให้ยึดติดกับความคิดของผมมากนัก(เพราะมักจะเวอร์กทีไป) ส่วนที่คุณ
~Kin@~ บอกว่า "น่าจะเพิ่มบทบรรยาย" ผมคิดไว้อยู่แล้วล่ะครับ เพราะเรื่องนี้ตั้งใจว่าจะให้สื่อการบรรยายผ่านคำพูดของตัวละครน่ะครับ จึงไม่ค่อยมีบทบรรยายมากนัก(เอาไว้เป็นตัวเสริมเฉยๆ)
แล้วก็อยากให้นึกภาพของเหตุการณ์แต่ละตอนในเนื้อเรื่องไว้ให้เยอะๆน่ะครับ จะได้อารมณ์มาก

อ๋อ แบบนี้นี่เอง
แต่สงสัยคินะต้องจิ้นออกทะเลแน่ๆเลย (ฮา)ยิ่งพลังจิ้นสูงซะด้วย 55+

ไม่ต้องห่วงครับ พระเอกหล่อแน่ๆ คำบรรยายที่คุณคินะบอกมาก็ใช้ได้เลยครับ แต่ถ้ามันยาวอย่างนั้นจะทำให้ขาดตอนนะครับ อ่านแล้วมันจะดูขัดๆเนื่องจากคำพูดมันไม่ต่อเนื่อง

~Kin@~ เก่งที่ซู้ดดดด
พื้นฐานแน่นบึก

ท่าทางจะชอบอ่านนิยายนะครับนั่น รู้ดีขนาดเขียนบรรยายเป็นภาพได้เลย(แต่ผมไม่ค่อยชอบพูดบรรยายให้มันมากความน่ะ)

เอ่อ...เรดมูนคุงโกรธรึเปล่าเนี่ย
คินะไม่ได้ตั้งใจนะ ถ้าโกรธก็ต้องขอโทษด้วยนะ

อันที่จริงการเขียนนิยายมันก็แล้วแต่สไตล์ของแต่ละคน นิยายของเรดมูนคุงก็สนุกนะ
คินะอ่านยังรู้สึกตื่นเต้นเลย (ว่าแต่ทำไมต้องจบตอนตื่นเต้น มันค้างงT T)
ถ้าเรดมูนคุงชอบแบบไหนก็แต่งตามนั้นเลยจ้า
คินะจะรออ่านนะ แล้วจะเข้ามาอ่านอีกบ่อยๆ

ไม่โกรธหรอกคร้า~บ..... เพราะถ้าผมจะเขียนบรรยายล่ะก็จะเป็นแบบเน้นเล่ามากกว่าน่ะครับ
แต่อันนี้จะเป็นแบบขำๆ ไม่เครียดน่ะครับ(จะไปเครียดก็ตอนหลังนี่แหละ)

ส่วนแนวของผมก็แนว "อย่างว่า" น่ะแหละครับ(หุหุหุ)แล้วจะเอามาลงเพิ่มนะครับ ช่วยอดใจรออีกแป๊บ

"อย่างว่า" อุ๊ -- น่าสงสัย น่าสงสัย

/me ตั้งโต๊ะรออ่าน

มีนิยายโผล่มาแล้ว เดี๋ยวเอามาลงมั่ง(ตามกระแสๆ อิอิ)

finel พิมพ์ว่า:=w= การแบ่งวรรคยังไม่ค่อยลงตัวอ่ะค่ะ

คือ...ในบอร์ดนี้มันแบ่งวรรคได้แค่นี้อ่ะครับ ลองแบ่งเพิ่มแล้วแต่มันก็จำกัดการแบ่งวรรคด้วย...

"ช่วงนี้เว้นวรรคไม่ดีนะพี่น้อง"

หนุกดีนะครับ เเต่รู้ศึกยังไงไม่รู้.....เเหะๆ

เอามาลงเพิ่มแล้วคร้า~บบบบบ

“งั้นขอถามคำถามสุดท้ายล่ะ”
“ไม่ตอบแล้วย่ะ น่ารำคาญเป็นบ้าเลย”
“ไม่ตอบก็ไม่ต้องตอบ แต่ทำไมเธอถึงไม่ไปหาเสื้อผ้าใส่ซักทีอ่ะ ตาจะเป็นกุ้งยิงอยู่แล้ว”
“ว้า~ย ลามกจกเปรต นี่แน่ะๆ” เธอเอาหนังสือการ์ตูนเล่มหนึ่งในชั้นฟาดกบาลรูคอย่างไม่ยั้งด้วยสันหนังสือ ก่อนจะใส่เสื้อผ้า (ท่าทางเจ็บใช่เล่น)
“เอ้อ.....ลืมถาม เธอชื่อ ’ไรเหรอ?”
“อะว้ายๆๆ อะไรกันเขาเขินนะ”
“เขินอะไรของเธอน่ะ??”
“แหม.....ก็ปกติแล้วที่ดาวของชั้นน่ะ การถามชื่อถือเป็นการขอแต่งงานนะจ๊ะ”
“พรว~ด อะ....อะไรกันแค่ถามชื่อเท่านั้นเอง” ดาวไหนฟะ (คนเขียนมันคิดชื่อไม่ออกอ่ะจิ...)
“ถ้าอยากรู้เธอก็ต้องแต่งงานกับชั้นนะ แล้วเธอยังอยากรู้อีกหรอ ?”
“ไม่ล่ะ! ขอบาย งั้นที่ดาวของเธอเรียกเธอว่าอะไรล่ะ ?”
“ที่ดาวของชั้นจะใช้คำแทนชื่อเรียกน่ะ เพราะชื่อจริงมันยาวมาก”
“ความหมายคงจะเหมือนกับชื่อเล่นสินะ งั้นคำแทนชื่อของเธอคืออะไรล่ะ ?”
“..... “รีส” ..... นั่นคือคำแทนชื่อของชั้น”
“ รีส หรอ.... ชื่อน่ารักจัง”
“ก็งั้นๆแหละ”
“แล้วเธอจะไปไหนต่อล่ะ ?”
“ก็บอกไปแล้วไง ว่าชั้นจะตามนายไปทุกที่ ทุกเวลาน่ะ”
“ห๊~าาาา แล้วตอนชั้นเข้าห้องน้ำล่ะ ?” เหอๆ
“อึ๋ย ทะลึ่งน่า ชั้นจะเข้าไปได้ไงเล่า”
“แล้วตอนชั้นนอนล่ะ ?” หุหุ
“ชะ.....ชั้นก็คงต้องนอนด้วยน่ะแหละ(หา?) แต่ชั้นจะนอนพื้นเอง ปู่เสื่อเอาน่ะ”
“ว่างายนะ จะให้เธอนอนพื้นน่ะให้ชั้นนอนแทนดีกว่าน่า”
“ชั้นก็ว่างั้นแหละ(เฮ้ย ง่ายๆเลยนะ)”
“แล้วเธอไม่กลัวชั้นทำอะไรเธอหรอ”
“ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ คนอย่างเธอเนี่ยนะ จะทำอะไรชั้น ?”
“เ~อ แต่รีสก็น่ารัด....เอ้ย รักอยู่เหมือนกันนา”
“เฮ่ยๆ คิดอะไรน่ะ”
“เอ๊ะ!!! รึว่าจะเอาไปขายทางเน็ตดีน้~า” (ชักมันล่ะสิ)
“อย่าเชียวน๊~~~าาาาาา!!!!”
“ฮ่ะๆ ล้อเล่นน่า ล้อเล่น(แต่ก็น่าทำจริงๆน่ะแหละ)”
“ล้อเล่นอะไรก็หัดนึกถึงจิตใจของสาวน้อยผู้นี้บ้างสิยะ กลัวจะตายอยู่แล้ว.....”
“อื๋ม....อือฮึๆ.... เรื่องมันเป็นอย่างนี้เองเหรอรูค” เสียงคุณแม่ลอดออกมาจากช่องแคบๆที่ประตูแง้มอยู่
“ตายล่ะ ลืมแม่ซะสนิทเลย”
“สะ สวัสดีค่~า”
“ไอ้เรารึก็นึกว่ามันทำอะไรอยู่ซะนาน ที่แท้มันก็มาขลุกอยู่กับสาวนี่เอง” ครืน....!!
“แว้~กกกกกกกกกกกกกก”
“บังอาจมากนะที่ไม่ยอมบอกแม่ว่ามีสาวน่ารักๆ อย่างนี้มาอยู่ในบ้านน่ะ แกคิดจะเอาไป...และXXXใช่มั้ย”
“เอ๋ งั้น...... แม่จะให้ รีส อาศัยอยู่ที่นี่ด้วยเหรอครับ”
“แม่นแล้ว!!!”
“หา จะให้หนูอยู่บ้านคุณแม่เหรอคะ”
“จ้ะ แต่มีข้อแม้อย่างนึงนะ”
“อะ....อะไรเหรอครับ ?”
“นั่นก็คือ ลูกจะต้อง......”
“ต้อง.....?”
“นอนเตียงเดียวกัน”
“............................”
“......ว่าไงนะคะ......?”
“ก็ว่างั้นแหละ”
“ตะ แต่ว่าห้องผมมันเป็นห้องเดี่ยวเตียงเดี่ยวนี่ครับ”
“ก็นอนเบียดๆกันไปนิดเถอะน่า จนกว่าจะมีกะตังค์ซื้ออีกเตียงนึง”
“หงะ”
“อ้อใช่.... ลืมไปแล้วหรอว่าวันนี้มันวันอะไรน่ะ”
“อืม.... วันนี้วันที่ 12 ตุลาคมตามเวลาดาวดวงนี้ค่ะ”
“วันที่ 12 ตุลา....ชะเฮ้ย!!!!!! ตายหองด้องขี้!! วันนี้มันฟังผลสอบนี่”
“ฟังผลสอบ ?”
“อ๋อ...ก็เป็นวันที่เด็กๆบนดาวดวงนี้จะต้องไปดูผลการพัฒนา(ลง)ของตัวเองน่ะสิจ๊ะ”
“หยั่งงั้นเหรอคะ”
“งั้นเอางี้ดีกว่า วันนี้แม่ว่างพอดี เดี๋ยวจะอธิบายการใช้ชีวิตบนโลกให้ฟังก็แล้วกันนะจ๊ะ”
“ค่ะ ฝากตัวด้วยนะค้~า.....”

“ไปแล้วนะคร้า~บบบบบ แม่”
“เออๆ ไปเลยไป ชิ่ว....!”
“แทนที่จะบอกกันดีๆนะแม่” แม่ที่ไหนเค้าทำกันแบบนี้บ้างวะ ?
แล้วหลังจากนั้น แม่ก็จัดการเป่าหูรีสซะเหี้ยน จนเข้าใจในสัจจะธรรมของชีวิต หุหุหุหุ

เวลา 15.00 น. โรงเรียนเลิก
“กลับมาแล้วคร้า~บบบบบ......”
“ขอต้อนรับกลับบ้านค่~า “พี่ชาย”......” เด็กผู้หญิงคนหนึ่งแต่งชุด “เมด” สุดโมเอะ นั่งรอรูคอยู่หน้าประตูในบ้าน..........!!!
หะเอ้ย....ไหงมันกลายเป็นอย่างนี้ไปได้ล่ะเนี่ย เรื่องราวกะลังมันส์ได้ที่โปรดติดตามชมตอนต่อไป
(นะนะน้~า ขอร้องล่ะ)

ทำไมแม่ยอมรับง่ายงี้ละคร้าบ มันต้องโมโหมิใช่หรือไม่ก็ควรเทศนาลูดดันไปชักชวนลูกอีก
เหอๆ จามีไหมในโลกนี้ที่นอนกับผู้หญิงคนอื่นโดยไม่ผิดกฎเนี่ย
ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากมีมั่ง

แล้วในตอนหลังจะรู้เองครับว่าทำไมมันง่ายนัก(เป็นแม่ผมคงไม่ง่ายอย่างนี้แน่) ถ้าอยากรู้เร็วๆก็ลองทำดูสิครับ(หุหุหุ)

ทำไมมันเงียบจังเลยฟร้~า....................

บรรยายเยอะกว่านี้ถ้าจะดีอ่ะ อย่างนี้ไม่ค่อยชวนอ่าน(โทษทีครับ)

ผมคิดเหมือน rep บนนะขอรับ

ผมก็ว่าอย่างนั้น

ชะแว้~กกกกกกก...... บอกไปแล้วไม่ใช่เรอะครับว่างานนี้ผมตั้งใจจะบรรยายผ่านบทสนทนาของตัวละคร จะไม่เป็นนิยายเรื่องเล่า(ผมเรียกเอาเอง)ที่เน้นบทบรรยายน่ะครับ อยากให้จินตนาการณ์บางส่วนด้วย อย่างตอนแรกเลยที่นางเอกลอยอยู่เหนือเตียง(อ๊า.....ยิ่งพูดก็ยิ่งอยากเขียนอ่ะ)